побуни (св.)
Ја натера да подзастане пред него и не ѝ даде време да се побуни или да скршне.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Не можеш да голтнеш и да се совладаш. Кога ќе се побуни душата, ништо не можело да ти ја запре раката.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Рајна се побуни поради затворањето на внукот.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Одвај се сеќаваше зошто воопшто се побунил.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Последниот глас, тој штрбав тенор, потсетуваше на зовриена течност во огромна епрувета и панично делуваше, и тој знаеше дека смртта не треба да ја молат, кога е веќе негде над нив невидлива и пак спремна да влезе во хазардната игра како вечен играч и вечен добитник, да спечали, зашто растеше врз врелината на омраза и ги набабруваше како меури многуте побунети очи.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се побуни нешто во мене, почувствував дека ме обзема нешто слично на лутина.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ако се побуни, тресни ја по глава и укради ѝ го ѓерданот.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Кога син му на Андона се побунил против ова женење, татко му кренал вила на него, и овој ја наведнал главата и се покорил.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Дури многу, многу подоцна кога дозна дека Најдо не му е татко туку очув, нешто во него се побуни и се збуни, но не толку за да го пројави.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Борците се побунија дека не е праведно да се борат со Шиптарите.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Некои се побуниле; повеќето од половината нови светци биле во животот повисоки од тој Онисифор.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Геј колегата малку се побуни, меѓутоа некако успеав се да вратам во колосек со стариот сјај и рутина на работење.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Мојот дух се побуни немирен, какви неверници, јас Библија читам, зло не мислам за правда глава давам.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Неколцина се побуниле: малку спиеле, зошто и ноќта да не си поспијат?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во малечката библиотека еден човек постојано се држеше за глава, извикувајќи: „Зборовите одлетуваат од страниците! Зборовите одлетуваат од страниците!,“ и повторуваше сѐ додека останатите читатели не се побунеа, па чуварите ќе го однесеа во неговата соба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Пролетерите никогаш нема да се побунат, ни за илјада години, ни за милион. Тие не се во состојба.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Некои се побуниле: кој ќе ни ги крштева децата, кој ќе нѐ закопува, рекле, ама мнозинството решило: да се избрка.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Ова е граѓа за народскиот стереотип.
Можеби баш затоа, ако со безизразно лице тврдите дека машката хомосексуалност подразбира збир нестандардни културни практики, а не само некои нестандардни сексуални практики; ако приречете дека постои некаква машка геј- култура, ако навестите дека мора да има некаква поврзаност помеѓу некоја конкретна сексуална определба и некаква наклонетост кон извесни културни облици, веројатно луѓето веднаш ќе ви се побунат, ќе наведат илјада и една разни причини зошто такво нешто е невозможно или бесмислено или навредливо и зошто секој што мисли поинаку е заблуден, сосема старовремски, морално сомнителен и политички неодговорен.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Не е можно, се противев јас, ти ништо не знаеш, лекарите не знаат, јас знам, таа ми е другарка, ја познавам јас нејзе, нема да ѝ се допаѓа долго да спие, ќе ѝ се смачи, ќе видиш, ќе се побуни и ќе стане.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Уште во текот на големата моќ на Империјата, па сѐ до нејзиниот конечен пад, јаничарите или ќе се побунеа, па ќе ѝ го дадеа најсилниот отпор на Империјата, или ќе продолжеа во нејзините редови како везири и војсководци, како филозофи и писатели, како хроничари и историчари, кои колку што ѝ служеа на Империјата толку отворено или таинствено му служеа на својот народ.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
