подземен (прид.)
Го држам на калач детето и се пробивам низ подземниот тунел кон перонот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Потоа пак копавме во влажната визба и го баравме влезот на подземниот свет.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Заточеникот ми објасни дека кадијата постапил и премногу дарежливо кога за мал поткуп му ја заменил казната бесење со овој милозлив прогон или сургун на подземниве чардаци.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Тој реши да ја испрати до станицата на подземната железница, но одеднаш тоа одење по неа на студот му се стори бесцелно и неподносливо.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Нека се зберат сите орли над мојава пепел да вијат ќе ги нахранам за сетно а потем сите беспатја на нивните крилја нека расцутат дива подземна рика нека ги храбри: најхрабриот од вас исколвете го жив на топла крв да ја посадите мојата пепел да заврзе нешто што ќе го поткрене небото горе да има кај да се умре илјадна не стигам!
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Туѓинецот ќе ја искористи
широкоградоста на небото
ќе влезе низ подземни порти
и со отров ќе нѐ попрска
Scorpius-Ophiucus.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Не сум знаела дека овде имало и подземни возови...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој подземен пат сѐ уште никој не го нашол.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Во густините на подземниот чад се извеле од купови јајца срдити скакулци да ги мачат безбожниците сто педесет и пет дни; главите им биле душмански, со женски коси и со ѕверски заби и имале скорпионски опаши со отровни жила: луѓето ја барале смртта и не ја наоѓале, и сакале да умрат и смртта бегала од нив.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Татко ми ја напушти и последната претпоставка од дното на свеста дека Чанга со козите открил подземен излез од тврдината до оваа стерна.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Можеби пораката воопшто не потекнува од Полицијата на мислите, туку од некоја подземна организација.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Можеби гласините за разгранетите подземни заговори се сепак вистина - можеби Братството навистина постои !
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Колкава била неговата болка, која низ дрочните води од подземните стерни на Деринкују не можеле да ја стишат и исцелат?
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Регистарот се наоѓа во седумдесет и осмата соба, на третиот подземен кат, на рафтот прицврстен за водоводната цевка.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Таа рече нешто како дека треба да го фати подземниот воз и стана.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Компирот, гравот и доматите ги нападна онаа жолта треска, самовилска коса на подземна јуда чии влакна спирално се обвиваат околу секакви стеблики и со свои шмукалки им ги цицаат соковите.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
А во мозокот думкаа подземни тапани и го прободуваа писоци на зурли.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Од бочната страна таа личеше на мавзолеј, а отворот во основата сугерираше на влез во подземна гробница.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Неусогласеноста меѓу изгледот и облеката се очитува и во нејзиниот сон во подземните одаи на пирамидата, во кои најнапред е запленета како наивен, изгубен турист, каде останува како доброволна љубовничка на фараонот - Сонце, синот на порозната сфинга.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Иронијата е уште поголема, кога ќе се земат во обзир природните богатства: Руди, топли подземни води, плодни рамници со богат род, реки со силни водопади и што ли уште не...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
