покорно (прил.)
Се радува срце на пролетна песна, ја отфрла гордоста своја, покорно главата ја сведнува.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Одново и одново се загледувам во нејзините очи, во лицето и челото ишарани со брчки и покорно, наведнувајќи глава ѝ бакнувам раце и ... занемувам од восхит...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ја ведна главата покорно и уште попокорно ѝ нарача на снаата да им стави вечера, го нагости арамијата, поприкажува со него и кога стана овој, дедо Бошко си рече дека ќе здивне.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
А така момчета, вели и појди кај едни, појди кај други, не куражи и благодарја ви на учението, ни вели и ние: покорно благодарим, ќе му одречеме, а шумата свети, мислиш сонцето заборавило да зајде, да се тргне од неа, а сонце нема, небото на твоите рамена се потпира и тука учевме сѐ што си има една држава за да напаѓа и војната си тера и првин се бориме со Грците и со Англичаните и дење-ноќе во окопи, со цела спрема и не смееш да заспиеш, оти ако те најдат заспан, ќе те врзат на сонце, ако е сонце, ако не е дожд, и така ќе скапуваш, 123
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Конечно има пред кого главата да ја спушти, пред силата на природата, мојот ум покорно, со наклон се наведува.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Погледот кренат нагоре, небаре вкован во еден од неделканите борови трупци, траеше во покорно исчекување.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Уште пред да изгрее сонцето, со прв писок на некоја птица и со ослободување на зеленилото од темна сивотија, последните стражари, Јордан Шоп и Куно Бунгур, се спуштиле бледи и со набабрени очи од блага височина од која можело да се надгледува околината и ги разбудиле луѓето да побрзаат да се измијат доколку најдат поток и да ги спрегнат говедата што по она малку сено, проџвакано во тие први дни од враќањето, стоеле на своите места со покорно обесени глави.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
и полковиот му рече освобождавам те од обвинението, откако го ислуша, за петнаесет дена ќе добиеш и решение, и Ристе се тргна, отпоздрави и се тргна, и одат после други, и којзнае што ме дупна и мене, и јас ќе одам ќе прашам, што ќе стане со Македонија, велам, Македонија е долга и широка, ми вели полковиот, и за Македонија одговор сега нема, одговорот е во вас, во сичките нас, благодарам, му велам, коњите се тепаат, а магарето го јаде ќотекот, покорно благодарја, велам, и как се казваш, Мирче Мегленов и ме запиша, мајчето негово, и после ротниот секаде мене ме праќа: во извидници, кај што студи, кај што е калливо, кај што главата ти е пред куршум, и еднаш со Стевана нѐ пратија кај окопите англиски, 124
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Оној Алија е добродушен човек. Изгледа е од оние што покорно и страшливо си ја вршат својата работа.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Телото покорно се опушташе на настојчивиот притисок на прстите. по налужената кожа се појавуваа и исчезнуваа модри траги.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тргна покорно и Пискулиев, со право убеден во својата невиност.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Си украл, му рекоа. Покорно ги подаде рацете кон нивните челични лисици и појде барајќи ги моите очи да се прости од мене.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Покорно плаќаа и по малу време, како претепани кучиња, се извлекуваа од кафеаната со подвиткани опашки.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Јастребот беше поитар од нив; крчмарот, жолтата бавна фигура зад црно тезге, покорно го служеше и беше исплашен од неговиот клун со пламен ноздри.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Севишниот, сепак, беше на нејзина страна, покорно ѝ ги ислуша и ѝ ги исполни нејзините таинствени желби.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Јас веќе го спомнав Земанек, тоа покорно добиче, кого многу го сакав и кој ми беше најдобриот другар.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
ХРИСТОВ: (Покорно се облекува. Ја зема шапката и едно време се чини, така изгубен ќе излезе.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Таа се фаќа меѓу две другачки и го погледнува благо Петрета, како да ја разбрала неговата мисла и покорно ја извршува.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
И оној таму покорно ги прима ударите.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Арсо покорно го следеше како сенка Глигора.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
