покуди (св.)
Со ништо да се пофали, од ништо да се покуди.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мртов да ружаш можеш, ама тој нема да прозбори, нема уста да отвори, ниту да те покуди, ниту да те пофали.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
