полица (ж.)
Извитканите фотографии на кои стоиме заедно со дедовците на брегот, Крстот од своето дрво на полицата, Заклучените долапчиња во гостинската одаја, ’Рѓосаниот меч фрлен во градината, Мистрија на мајсторот, Големите бајраци што ги оддиплуваа на свадбите, Огновите летна ноќ в планина, Шкрипењето на портите рано во сонот, Третото венчавање на старецот од соседната улица, Првата прелага на вереничкиот прстен, Пладнето кога заминуваа некаде војските, Сѐ, сѐ некако одеднаш исчезна,
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Порано, во еднопартискиот систем, просторијата на кооперацијата си беше секогаш иста, истиот продавач, Тоде Нунко, истите шишиња зејтин, истата сол, истата пипер за в очи, истото сточно, ако го имаше, истите наполитанки “јадро“, истите поличиња, истата паланѕа со истите тегови, сѐ урамнотежено и сите присутни урамнотежени и мирни, секој во себе со прстот на чело, што ќе каже и колку треба да каже, за да се заслужи еден живот што се живее.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
На поличката над огништето секогаш имаше кибрит, крај огништето секогаш можеа да се најдат суви дрвца за потпалување и борина.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
На полицата ја сместив и кутијата со колачи што ми ги припреми мама пред моето поаѓање за Париз.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
КНИГАТА СВЕДОК полици со мали простори за прав од време недопишани наслови допишани желби претопени во печатарска боја на која ми се лепат прстиве и оставаат оттисоци од воздишки а јас немам право на збор јас немам право на одбрана јас немам право на своја страница во книгата јас немам право на своја страна на светот јас немам право на странствување додека се задушувам во прав од букви на овие полици на кои го користам правото да молчам
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Над креветот во мојата соба имаше една празна полица каде што ги сместив речниците, учебниците, некои други дрангулии и се разбира фотографија од нас четворицата - мајка ми, татко ми, брат ми и ние двете девојчиња со плисирани сукњички кои сме ги фатиле за краевите и сме ги рашириле што е можно повеќе.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Во каминот имаше решо на гас, а имаше и една полица на која се чуваше храната, додека во ходникот пред вратата имаше еден кафеав водник од печена глина, заеднички за станарите од неколку соби.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Најстрашна последица беше паѓањето на неколку книги од полицата кои безмалку сосема се распарталија.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Дед Павел отиде до полицата на која беа поредени чаши и празни шишиња и зеде од зад нив превиткан лист.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Тој го зема ќибритот од полицата а Сашо реди дрва во печката.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Од едната негова страна имаше плитка длабнатина, во која сега седеше Винстон и која, кога биле градени становите, веројатно била предвидена за полица за книги.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Речиси сите списи од креденците и полиците се валкаа по паркетот а одвреме-навреме, на вратата од кабинетот на директорот или дури таму негде кај прозорецот низ кој пред малку беше влезен Величковски ќе се појавеше некое од божемните привиденија и со отсечен глас ќе објавеше дека во Секретаријатот сѐ е чисто, или, дека во Архивата ниту еден лист не е веќе на своето место.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Искрено речено, многу предмети и немаше: во аголот еден стар железен кревет, мала масичка со две столчиња, црн шпорет каков што јас до тогаш не бев видел, еден чуден орман, кујнски прибор на една полица и на ѕидот над креветот - неколку пожолтени фотографии.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Без свеќа и без крст и име врежано во камен, а имињата најмногу им се живи во споменот и болката на роднините и запишани се во тефтерите кои на архивските полици ката ден ги гризе прашина.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Полицата висеше на посебни кабли кои се губеа во темнината зад сировиот сјај на два прастари рефлектори закачени над Подот.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Од полицата дофати едно шише со безбојна течност и со обична бела етикета на која пишуваше „ Џин Победа“.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ги гледам книгите што расфрлени лежат на масата по полиците и таа слика уште повеќе по полиците и таа слика уште повеќе ме исцрпува. Заспивам веднаш, како заклан.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
„Па, добро.“ Се заврте и полека, со рацете в џебови тргна накај полицата со послужавници.
„Малиот дожд“
од Томас Пинчон
Иако, мајка ми отсекогаш сакаше девојче и во периодот на блаженост, од полиците на дуќаните ги имаше испразнето сите розови тантели, кои подоцна мораше да ги носи брат ми (фала му на бога што не се сеќава на тој период, а и фотографирањето не беше толку зачестено хоби).
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Меѓу оброците, ако мајка му не чуваше стража, тој постојано крадеше од бедната залиха храна од полицата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
