полни (несв.)
Сепак, некој нѐ гледа, велам и ни се полнат со месо забите и непцата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Чувството дека остана сосем сама ѝ го раскинува срцето, ѝ ја полни устата со горчина, ѝ ги потсечува колената осамата што дојде со кобното војничко писменце.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
И таа миризба ми ги копа непцата и ми ја полни устата со танка водичка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Исто како и текстовите во однос на вистинскиот живот, приказните коишто ги живеат индивидуите се полни со празнини и недоследности кои постојано се натрупуваат.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Овде е пострашно од пеколот на Данте со векови реки се полнат од плач но пирејот повторно расте и расте попусто го корнат им пркоси пак
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Со човечки тела во мојата земја го ѓубрат земјиштето, со нив хранат кокошки и свињи, со тела се полнат јами за да може еден ден повторно да никне црното, дебело семе на злото.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Без престан капат лисјето врз земјанките, ги полнат патеките меѓу нив.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Изгледаше дека не постои час од денот кога таа не маршира помеѓу коритото и жицата за сушење алишта, наизменично полнејќи ја устата со штипки и пеејќи од срце страсни песни.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Пувка со цигарата и ја полни меаната со чад. Јас го гледам и ми се смачува да го гледам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само крв и смрт да им се полнат очите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој ги полни торбите и ги закачува на ортомата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тие ти ја полнат главата со тоа со години.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кловнот долго се гледа. Едното око се полни со влага и го разбива огледалото во ситни кристали.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тие корпи се обично малечки и ги полнат со цвеќиња или разни слатки, ги оставаат пред нечија влезна порта, ќе заѕвонат и веднаш трчајќи бегаат.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Потпукнува ко грмотевица и ми ги полни ушиве.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Човекот со тенекијата веќе третпат ги полнеше чашите.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тревките, цвеќињата и бубачките тивко дишеа а од нивниот здив воздухот се полнеше со прекрасни миризби.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Ама само поминуваш со раката преку устата, преку веѓите и раката ти се полни со вода.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Подоцна го дознавме тоа и дознавме колку многу нуди светот, колку ги полни очите блесокот на градовите, а колку малку можевме да земеме и да понесеме.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Прстите на старецот си играа со мојата коса. Пламенот ми ги полнеше ноздрите со густа топлина а земјата под мене беше сува и тврда.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
