поткрши (св.)
Ноктите ми се испоткршени од гребење на ѕидот и полни со потсирена крв и малтер...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Имав едно поткршено моливче и секогаш оставав пораки по ѕидовите од нужникот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Цело лице беше сум му го издраскала. И два нокта си поткршив тогаш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А митралезот само стриже над нас, поткршува ветки и ливчиња.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се поткршуваат и копитата од добиците, Чако квичи и гледа во нас со исплазен јазик.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Многупати ноќум се будев и мислев кој камен каде да се стави, каде да се поткрши, каде не.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
И затоа Митра се „поткршна"; си обу нови калци, нови чорапи, опаша нова фута, си го врза кадифеното гушалче; ресениот ќилим го префрли преку глава, ги растресе цулувците, ги поначешла кркмите и отпред дојде променета, макар кошулата да не ја смени.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Го вртам книжето и пишувам: „Речи ѝ: врагот нека ја носи и неа и нејзиниот крив нос, крива уста, поткршен заб и магарешки уши!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
