почуе (св.)
А ако сакаш, почуј, немој солзи да те душат! Ќе раскажам што знам за сѐ.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Но почуј, Вело, што ќе ти кажам!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Ти која ги доближуваш
питомите и крволочните животни
од овој свет или од некој друг свет
до Змејот и Кентаурот
или Човекот
и од сите нив правиш
Животинско Царство
правиш исклучок
затоа што
- ништо не е совршено
на банален начин!
Ти која го прелеваш
мртвото во живото
божевото во човечкото
некогашното во сегашното
чедното во блудното
почуј,
совршенството е промислена
дозирана
грешка -
Игро на метафизиката!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Плаче негде птица, почуј ја. Тоа е ут, ноќна кукавица ... Ти ги брои часовите.“
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
