преблаг (прид.)
Преблаги господи, не нѐ оставај никогаш сами. (Попот пребрзо ги води.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Се родивме крај нашата река во мирисот на земја и трева испотени од топлата утроба на преблаги црвени булки.
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
Имаше еден чудесен ден во гладта, преблаг ден за сите нас.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Ти, со тие твои преблаги зборчиња, просто ме омајваш и јас никогаш не можам, што се вели зборот, ни во сонот да помислам на друга.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
