пребрго (прил.)
Неговото чудно задоволство се топеше пребргу во тоа напорно пробивање на врзаниот чекор.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ѕвечкањето на коцките мраз во чашата во неговата рака го потсети дека повторно пребргу го испил пијалакот, пред да се стопи мразот.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Херцог и Сивиќ се одвојуваат настрана.)
ХЕРЦОГ: Моите предвидувања почнаа пребргу да се остваруваат.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
