преполни (св.)
Нѐ преполни со некој бес, почна да нѐ нагризува, да ни го зема сонот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Доаѓа возот, ама до покривот е преполнет со луѓе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Им јурнала наеднаш крвта во жилите и ги преполнила со крв.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Неговиот гнев ја преполни чашата, а јас пијана и како без душа ја завршив ноќта во чувство на несреќно и грдо пајче.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Офицерите подзапираат во купчиња со преполнети чаши во рацете.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Новините се преполнија со известија од театарот на востанието.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Црквичето над реката се преполнува и половината се урнува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Во ходникот седнала една дебела жена и си јаде бел леб и кашкавал. Ја преполнила устата, ќе ѝ пукнат образите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Бидејќи болницата беше преполнета, кај нас дојдоа само околу 50 ранети.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Под услов со тоа да не си ги преполнува ушите со вода.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Кога врчвата ќе се преполнеше, сама ќе се навалеше, па ќе се клапнеше, чукнувајќи по работ на каменот на малиот базен под неа, ќе се превртуваше удолу, за да се испразни од водата, според законот на физиката, па бидејќи беше празна повторно ќе се исправеше под чепот на бурето, за да се поднамести за повторното полење...и сѐ така во круг...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
А беше толку полна со деца, преполнета. Од едниот до другиот крај на рогузината.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А јас седам и веќе го шмркам моето второ кафе, додека пепелникот се преполнил со пикавци со иста боја.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Се качивме со Миќо без карти на возот што на велја сабота беше преполнет и се прошверцувавме до втората станица.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Возот се преполнува, како постојано да дотекува народ.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Толку ли е преполнето?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мислам оти лубениците пукаа кога ќе се преполнеа со смеа, па ти сакаш верувај сакаш не верувај“, беше заклучокот на дедо ми во врска со неговите искуства од ноќевањата на бостанот.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Ама срцето човечко било бунар: само се полни, а не се преполнува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Дувај ги, викал татко, издувај ги, велел, да нема ни раска на јатките. - Да не сакаш и да ти ги џвакам, мајката, му рекол еднаш Јоше Свирачот, ама татко не го заушил убаво, оти устата му била преполнета со ореви што ги крцкал со забите и од тоа не му се дослушувало.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Па сепак небото е градина а поетите мудреци со раце преполни зрна зафатени со негувањето таинства, иако суетата е најгорчливиот плод на нивните насади.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
