претенциозен (прид.)
Во тоа време човек сѐ уште смееше да биде претенциозен.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Но, се откажуваат од претенциозноста и дискриминацијата... негувајќи ги институциите како цвеќе во ваза... само тие ќе ја покажат формулата на современата цивилизација... која го негува правото на рамноправност на сите народи и култури...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Добро, не велам дека сите ние не сме во некоја мерка противречни, но кај него противречноста беше претенциозна и предизвика големи последици.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Постапката на Флобер да се пресмета со своето време, со претенциозните картезијанци во областа на граматиката, астрономијата, логиката, етиката, преку инструментите на хуморот, гротеската, ќе ги натера Татко и Камилски да изнајдат свои патишта и нивни слични инструменти во докажувањето на лажниот напредок на лингвистиката, најчесто ставена во служба на политиката, што беше мошне честа појава на Балканот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Сакам да навлегувам во суштината. Станувам претенциозна барајќи комплицираност во наједноставното.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
На научниот симпозиум насловен не многу претенциозно „Појави во движењата на етникумите“, научното соопштение загадочно насловено како „Наезда на сенките“ на професорот Седларски не привлече некое посебно внимание.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Па, злогласната реплика на Бети Дејвис јасно прерасна во показател на одреден конкретен став, карактеристично држење што инаку би било тешко да се долови со три зборчиња: комбинација од вулгарност и гордост, презрива надменост, погрден естетски суд, претенциозност на несудени високосталежници и ситничаво, женско отфрлање на несебичните, искрени, машки вредности на средносталешката пристојност.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Забавникот успешно ја избегнува претенциозноста на еден да речеме National Geographic, и акдемитисот на Галаксија.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Типични се неговите изјави со кои подигнуваше бури во круговите на книжевниот естаблишмент: „Кога гледам како ноншалантно ги прифаќаат сношаите на Леди Четерли или претенциозните бесмислици на господинот Паунд, таа тотална измама, како „голема литература“, морам да се борам против помислата дека сето тоа е некаква завера насочена против мојот разум.“
„МАРГИНА бр. 2“
(1994)
Фер би било да се предупредат, дури и најблагонаклонетите читатели, дека овде има некои дозлабога здодевни, почетнички и деликвентни пасуси, а во исто време најмногу што можам да се надевам е дека, иако претенциозни, приглупи и необмислени, како што сега изгледаат (а и тогаш), овие приказни, со сиот свој невоедначен тек, сепак ќе бидат од корист како илустрација на типичните почетнички проблеми при пишувањето прозна фикција, и предупредување за некои пропусти што помладите писатели веројатно би сакале да ги одбегнат.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
