пријател (м.)
Моите пријатели - сликари, писатели, интелектуалци - живееја во среќна опозиција на режимот, сите дисиденти, сите во подземје...
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
„Не скршнувај од асфалтот, можеш да зацапаш во локвата“, е еден од честите другарски совети на мојот пријател.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Не знам, мојот млад пријател, дали и колку би можел да допре до овие мои размисли за некогашниот Пасаж? (Дури и гласовите на продавачките што некогаш шетаа зад витрините повторно се овде.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Имам пријатели, но само еден така и радост носи и светла човечка мака.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Едноставно, треба да им веруваат на пријателите, на стручните лица дека имаат недостаток и дека со истиот можат да живеат нормално, но не можат да дадат сериозен прилог во театарската уметност и во нејзината развојна линија.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Пеперугата ја грабнала Мравката од мравињакот под дрвото и ја однела под земјата. – Вистина е сето ова!, - рекол и другиот пријател. – И јас видов како лета пепругата и како ја носи мравката .
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Беспрекорна тишина лебдеше во воздух алкохолот во мене да делува почна да, тоа е мојот најдобар пријател ја знаеше мојата дијагноза точна
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Ме запозна со сестрата НАДА со неа често кокетирав сакаше да бидеме пријатели сѐ дур смртта нѐ не раздели
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Татко ми никогаш не бил многу друштвен човек и кај нас ретко навраќаа негови пријатели и познати.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Се разделија како пријатели, еден ден повторно да се видат во Париз, но тоа не се случи.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Татко од чардакот го гледаше својот пријател како заминува по кејот во правец кон Дрвениот мост.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тој пропис му се допаѓаше зашто му даваше и нему можност да се правда и му ја смируваше совеста пред недоверливите погледи и замолкот на пријателите што таа политика не ја одобруваа, но во напливот на суровите времиња не се ни осмелуваа да ја коментираат.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Пријателот ќе го заврши својот совет со сентенцата: „памти ми ја думата: внимавај на чумата“.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Зашто тоа време беше турско време и никој што е пријател ноќе не доаѓаше.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тој и на пријател и на непријател ќе му каже онака како што мисли.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Долго време двајцата пријатели беа обземени од размислата и асоцијациите кои ги предизвикуваше кабалата.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
На враќање со татко му јадевме салата во кафанчето кај еден негов пријател.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Клима со главата горе-долу и јас гледам дека ништо не се сменило преку ноќта и дека ние сме истите стари пријатели спремни да го изедеме својот појадок.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Имам пријатели што идат кога сум сам и глуво легло на неизвесноста вијам.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Седиме со шпанските пријатели во бавчата на Старата Куќа и си ја ладиме душата раскажувајќи дамнешни преживеалици, барајќи лоши стихови во песните на некои наши колеги или мајчосувајќи му ја мајката на современиот тероризам и верски фундаментализам.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
