професорка (ж.)
Професорката ја гледаше токму неа, право в очи.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Професорката Жанет зборуваше ли зборуваше зборуваше, но јас веќе не ја ни слушав.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Ме обзеде силна возбуда кога крај сликата беше објавен фрагмент од романот Времето на козите (Il tempo delle capre), објавен на италијански јазик во превод и со поговор на професорката на Неаполскиот универзитет Марина Џавери.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Влезе класната раководителка, нашата професорка по германски јазик.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Откако професорката ги поздрави родителите и учениците, првин се задржа на општиот успех и на поведението на сите ученици од нејзиниот клас, пред да помине на индивидуалниот успех на учениците.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Професорката констатира катастрофален неуспех кај поголемиот број од учениците и нагласи дека, доколку не се преземат итни мерки од секој ученик и родител, може да се случи класот да го повторуваат две третини од учениците.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Професорката, од непознати причини, ми се воодушевуваше. Можеби монотонијата на нејзината работа ја радуваше било што поинакво да наслушне.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Тоа траеше сѐ додека професорката, гледајќи во дневникот, не стигна до моето име. Нѐ прозва.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Една постара професорка со дебели наочари, какви што ги замислуваме оние од „старата школа“, кои на почетокот од кариерата на немирните им удирала заушки и ги потчукнувала со врбов стап, сега молежливо гледаше во професорот до неа, нервозно врткајќи се на столчето.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Нејзиниот маж беше посебно освежување за нас во собата зашто професорката Душанка му пишуваше цели фермани за тоа што ѝ е потребно: од постелнина со сини облачиња, „младалаче пижамице“, козметика, храна и рецепт за ајвар што треба да го направи сам дома, со двете деца.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Професорката Каљопи не ни предава македонски, туку немски, а на нејзино место е една тиха, дробнолика, со силно црвена уста, со коси веѓи и мали очиња.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Трајното ослободување на Потомците на блиската роднина (освен мојата маленкост) од ментално-физичката стега не само што ќе го задоволеше чувството за праведност ами можеше да поттикне и благополезна религиозна полемика, исто како и лектирата „Злосторство и Вазна“ на часот по литература, која ја воодушевуваше романтично настроената професорка. „Дали јас тоа споменувам - вазна?!..“
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Професорката продолжи со ведар глас: – Почитувани родители, ние во нашиот клас го имаме и најдобриот ученик.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Кога ја слушаше професорката, Мајка сета се собра како клопче во столчето, мислејќи дека и јас сум во безнадежните две третини.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Професорката Анета, строга и правична, ме научи на истрајност, точност, одговорност...
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Професорката бавно го заврте клучот и се уште со очилата прилепени за окцето ја држеше отклучената врата.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
А, бидејќи се во години, строги се ’ко професорки пред пензија, и со висок критериум.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
„Психичко злоставување!“ – беше одговорот на професорката која сезнаечки и пркосно се насмеа.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Само што почнав со студии професорката по литература Жанет, инаку таа беше Парижанка омажена за Македонец, ни зборуваше дека јазикот се учи најдобро кога си на лице место во земјата каде што се зборува тој јазик.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Ме пречека и ме воведе во салонот сестра ѝ на професорката Олга Ничота.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
