прскалка (ж.)
Кос дожд се спушта под удар на западен ветар и по калдрмата потскокнуваат прскалки со жолти цистерни.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Додека тој отиде до прскалката, цревото силно исфрлаше мешавина од компримиран воздух и вода.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Врз црна позадина отсјај како од новогодишни прскалки зимско сонце се пробива низ клепките.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
И почнуваме: Васе до мене делка некаква прскалка што шмука и исфрла вода.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Со палецот и показалецот Милан предизвика распрсканата прскалка да се расцути во џиновско утринско славење, кое наскоро се кондензира во млаз, а потоа повторно се расцути во нежен воден прав.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Неговата уста и понатаму е отворена, но очите отсутно гледаат низ прозорецот од спалната во прскалките што ја полеваат тревата.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Улицата повремено ја осветлуваат веди. Кос дожд се спушта под удар на западен ветар и по калдрмата потскокнуваат прскалки со жолти цистерни.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
„Ако поставиле хидрантна мрежа - како што ви рекол инженерот - би требало да пуштат прскалки.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Ти цртам снежен човек под капа, врисок на елка пренакитена, прскалка на честитка.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
И тогаш куклите, од вртелешките, автомобилите, формулите – еден, два, три, моторвелосипедистите со очи од прскалки, жонглери, палјачовци – се изграмадисаа на санките Дедомразовски, како купчиња муви на презреани крушки, некои паѓаат, некои слетуваат...
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
И почнуваме: Васе до мене делка некаква прскалка што смука и исфрла вода.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Инаку, еколошкиот двор не е на сама улица туку е вовлечен повнатре и тие листови не мора дури ни да ги миеш... ете, толку е незагадено во дворовите од Карпош... зашто, пази, градоначалникот редовно ги пере улиците со прскалка со вода... дека е од оваа, а не од онаа партија!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Железниот труп на градската прскалка лазеше бавно како црна џиновска бубачка и влечеше по себе шушкави перки вода.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Некаде накај селото, оттаму во темнината светкаа и се гаснеа рафалите. Како прскалки за Нова година.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
