раздава (несв.)
Ќешке со пушка да бев убиен, мајче, и тамо да бев умрен, во нашите гробишта да бев закопан, за ти, мајко да ми идеш на гробот да ми палиш свеќа и да ми раздаваш задужбина!
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Од највисоко на најниско ќе падне, рекол, и вие ништо не ќе знаете за неа и за нејзина душа ќе раздавате, беше рекол.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дали му треба нешто? Да знам што да раздавам за душа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Многумина разбраа дека таа ги раздава производите коишто ги купува, па постојано, без да ѝ кажат, ѝ правеа големи попусти.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Продавачите оваа своја избрана стока не ја продаваат туку ја раздаваат.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
На пример, ми падна в очи дека Катерина не седеше во скутот на Мирко Бунде; беше расположена на софата; но навистина го беше навлекла на колковите спомнатото крпче од здолниште кое во најдобар случај можеше да прекрие само четириесетина сантиметри од оној предел помеѓу нејзините колена и делот на слабините од каде скапоценоста, нејзиното папоче, што не смееше толку лесно и неодговорно да се раздава на туѓите погледи, срамежливо наѕирнуваше како роза или како око.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Бидејќи големиот пазар не ѝ беше далеку, таа, како при катадневен ритуал, одеше да купува со два големи зембили, зеленчук, овошје, ориз, грав, брашно и многу други производи, од кои најмалку употребуваше самата таа, а другото повторно им го раздаваше на своите сиромашни соседи.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Или да ја чекам Велика да раздава за душа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Зашто некои работи остануваат запаметени и за по смртта, рече Дуко Вендија, и зашто староста го расчинува човекот и затоа никој не ја сака, рече и зеде варена пченица од жените коишто раздаваа за душа. За испустената душа од Велика Мегленоска.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Доктор Сашко Кедев слегува од врвот на светот како жив доказ дека на храбриот му прилега и да е среќен и да раздава потем од својата среќа.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
А што раздават вино и хлеб и манџи, това не дава закон.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Ако е мртов, да може барем, за душа да раздава.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Таму по богослужбата седнуваа верниците и жените од накитените сапетки раздаваа за душа, за здравје и берикет; ја нема камбанаријата и камбаната виси на подгниена греда; на таванот го нема Пантократорот – Христос кој од горе со раширени раце бдееше и чуваше од лошо; го нема престолот и верниците ги нема...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Ако јас немам право на имотот, велам, тие пет гробови уште имаат. Барем, до трите години, велам. Од него им раздавам за душа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
За добрите денови - за црковни празници, именденови, крштевки и селски панаѓури, за гости и за праќање аскер и во туѓина, од чисто брашно, само пченично, се месеа погачи, кравајче, пред Велигден - леб наутлија и за в црква - прескури и пупчиња - жените им ги раздаваа на децата по завршената богослужба.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- Што ме гледаш? Не може, велам, повеќе вака, не ги наоѓам јас парите на буниште, за да ги раздавам на ајљази.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сите ја сисаат, а таа и понатаму дава и раздава.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
- Мажот ти е мртов, велат, сметај го за мртов. Можеш и за душа негова да раздаваш, велат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Па, да раздава ќерка ми и на твојот гроб за задушница... еее!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Зошто тој ги раздава своите портрети?
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
