расцепи (св.)
Побрзај, покажи се, расцепи го небото, крени се до сонцето.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Наеднаш нешто ме возбуди и ме расцепи во градиве: на вратата се покажа жена му на клисарот со босилок и јаболка в рака.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Мечката уште веднаш го имаше исфрлено од себе неговото јарче и стоеше свртена кон него, а по сртовите се расцепи еден таков див вресок, од чијашто болка чиниш и дрвјата здола го истресоа тешкиот окит.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Еден младинец го грабна путирот и со него му ја расцепи главата на еден од сејмените.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Свиркајќи тивко од нас се одвои Петко, пристапи до платнениот ѕид и од брз замав го расцепи со нож.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Расцепи ја гнилата корупка на трупците.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Некогаш ќе ми дојде да ја земам секирата и да му ја расцепам главата. Така, дури спие, дури се порева ко истурена комина.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Веќе се мислам како да му ја расцепам главата на Никифор, со куршуми да му ги издупам ушите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Договорот беше таков - да го расцепиме платнениот ѕид на шаторот и кришум да се провлечеме внатре.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Еднаш ми иде да им ги расцепам главите, а еднаш ми паѓа жал за Жења.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Беше брзо и подвижно како мачка но не влезе веднаш и јас му го дадов ножот да ја расцепи мрежата за комарци.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Битолскиот окружен револуционен комитет си ја присвои функцијата на бившиот Централен комитет и во името негово, којзнае по каква штура идеа, им испрати на сите организации едно окружно писмо, што ја застрани вистинската борба и ги расцепи и тие малку останати сили во народот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ќе го турнат со глава ѕидот, а не велат оти ќе и расцепат лејките!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Често сонуваше како езерото надошло, се разбеснило, фатило да крева силни бранови и да удира на куќата, да удира на ѕидот како на карпа што му се препречила и да го пробива, да откорнува камен по камен, да го руши; со ѕидот се крши и покривот што е кон езерото и паѓа заедно со него во водата; куќата зинува кон езерото како да ја расцепил гром на половина и брановите, скокајќи преку урнатините, се нафрлуваат и удираат во другиот дел од куќата каде што спие Бандо; Бандо скока исплашен, се буди сиот во пот и стрчнува кон прозорецот што гледа во езерото и, расонувајќи се наполно, стои неколку мига со челото допрен до рамката од прозорецот, а потоа се враќа в постела не можејќи да продолжи со спиењето.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Му го истргна од раце големиот сребрен крст и почна со него да го удира, удира по глава, сѐ додека не му ја расцепи.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ја отворив, ја расцепив водата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И сѐ така додека една ноќ едно парче граната не му ја расцепи раката и слабината.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Често сум морал да ја мијам и чистам од калта. А еднаш и се расцепи од опинците на Танаса. Тоа ми го скисели и лицево и душава.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
А оти во завиткувањето децата ќе завиткаат други подолни „шеови“; оти крпите што ги пазарија ќе бидат расцепени и ќе станат од едната — две; оти тулбените и шамиите што ги гледаа со реси, ќе излезат дома без реси, тие се детински работи.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Збрканост. Тласок. „Господи, па тој се уби!“ извикувам, и ги отворам очите и таму долу капетанот е потпрен на ракетата, со черепот расцелен од куршум, со отворени очи, со јазикот спружен помеѓу белите заби.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
