рипче (ср.)
На работ од полето имаше брестови што се нишаа благо, а некаде зад нив се наоѓаше потокот во чии зелени вирови под врбите пливаа рипчиња.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Под неа јато ситни рипчиња се накрева и ја штипка по вратот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Небаре и рипчињата знаат дека во страдни денови рибарите не фрлаат мрежи.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Па дури и уплав да те фати како ќе се вратиш со кајчето... замолча дедо Петре загледан кон Езерото - од час на час миговно ќе болсне рипче и пак ќе се нурне во стишените води.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Да ѝ го стави најмалото рипче во подотвореното усте?
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
4. Каде што беше црвчето сега се клати рипче а јас не сум маѓепсник.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Сами меѓу себе фрлајќи си пакосни мрежи и камења, потоа се фаќаа како рипчиња во сопствените мрежи. Јас не требаше многу да се мачам околу тоа.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Не беше израдувана од дињчето, веројатно немаше да биде ни од цвеќето, ќе ѝ се ококореа очите само со мирисот на кафето. - Види што донесов - дигна едно рипче за опавче.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Потаму — аквариум со златни рипчиња.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Всушност, јас мислам депонијата Дрисла, да речам попрецизно санитарната депонија Дрисла, онаа што е уште во пробна работа - нели? - не можела за толку кусо време да го уништи животинскиот и растителниот свет во реката, да речам рипчиња, ракчиња или што било во реката“, коментираше Ивана, цапајќи низ плитката вода.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
- А сега е време да фатиме некое рипче.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Кога некое рипче ќе се превртеше, ќе блеснеше на сонцето како да беше сребрено.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Во Дримот се превртуваа и играа мали рипчиња.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Риби, риби, рипчиња... Нежно и грубо, тивко и гласно - како да се препорачуваа секакви риби - кркушки, крапови, сардини, гласот шушкаше како вечерен навев - надоаѓаше, се разлеваше, се повлекуваше.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Малото млекарче тргна крај Дримот... Безброј мали рипчиња се превртуваа во водата.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Во бистрата вода рибите се занимаваа со човечки игри: големите кленови ги прогонеа кон вировите неопитните рипчиња и ги лапаа, ѝ робуваа на невидената ненаситност, беа речни киклопи со едно око.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
„Фрли рипче да фатиш крапче!“
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Куќите ги изградивме со спечалени пари кој во Австралија и Америка, кој во Германија и по некоја пара од рипчињата.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Се мачеше да фати рипче, поточно – парче живо злато. Јасно, не успеа.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Знаев оти за вас било многу попривлечно да шлапате по водата, да ги барате најдлабоките вирови, да ги плашите малите рипчиња и полноглавците.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
