рѓа (ж.)
Патем спомнува дека никој нема исковано златен прстен од 'рѓа иако 'рѓата е надарена со потребната боја.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
„'Рѓо 'рѓосана, Досто! Си видела сомун, па сакаш погача. Не ти е доста чупе, па требело и дете. Море, дертот ќе го вате ошче еднаш јас кога ќе стенкам долни крај, душата да ми излева!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На некои места имаше дамки рѓа, но металот беше таков што не даваше значително да биде нагризан.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Го слушам како 'рѓата што го нагризува железото.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми се качи ко 'рѓа на железо што се качува и почна да копа, да разјадува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Наведнат полесно ќе ги види дамките што не биле и што не се ’рѓа.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Исушената крв е 'рѓа на животот.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Беше фатен во клопката на самиот себе, стиснат во црн преграб на својата крв, се повеќе исклештен во неверувањето дека навистина сака да отиде на една планина на чии рабови уште малку и ќе умре летото разјадено од ’рѓата на есента...
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
А сега? И натаму во топлината на песокот ја чувствувам сопствената порозност, додека над мене, низ небото со боја на ’рѓа зачкрипува надразнетиот крик на галебот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Но, ќе дојдеме до вистината за себе и ќе ја видиме вистината за светот и вистинското сознание за темелот на суштествувањето со неутрализирање на сопствените слабости и слепи нагонски сили, егоистичките тежнеења, побудите, рѓата, безумноста, импулсите на гревот и заслепеноста.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Работеше нешто, повеќе белешкареше, за она време додека Змејко беше бригадир на градежната бригада, тоа време имаше доста такви белешкари и евидентичари, крај оние што работеа и што се натпреваруваа, а кога Змејко откажа да остане бригадир, тогаш уште првата утрина старецот ја изнајде некаде и ја зеде под мишка една стара заборавена и извалкана од рѓата синдикална книшка од 1922 година, што се беше сочувала меѓу алатите и отиде со неа кај Претседателот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Во олтарот зафрлена во ќошот, ’рѓа ја гризе крштелницата и иконите ги јаде црвот...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Водата за неа е 'рѓа и зер, беше рекле.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Винстон намести едно перце во перодршката и го исцица за да му ја отстрани 'рѓата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Плунката му беше опора како ’рѓа; ја чувствуваше в уста и не можеше гласно да се насмее.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Да не ти се залепи 'рѓа, пијавица!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се чуди зошто дрвеновата дршка е под ’рѓа на темни дамки.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Рѓата си беше рѓа но, гледај, се покажаа некакви букви.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ова е за твое добро, Исусе.“ Отец Симеон опцу со разлеана крв во устата бессилен да се извлече од клопката. Јазикот му го жежеше опор вкус на ’рѓа.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Немо бара одговор. Му кажувам дека тоа не е ’рѓа туку исушена крв.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
