сејач (м.)
Сејач на тој страв не беше само полицијата, туку и селскиот кмет, даскалот, општинскиот службеник, судијата и судот, војската, црквата, радиото и весниците.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Тие биле „сејачи на шовинизмот на ропската потчинетост, каде што младото поколение се труе и расцепува на бесно - непријателски шовинистички лагери... каде што се сее уважение кон оние котила на развратот, бескарактерноста и заблудата - Орта-ќои (Егзархијата - б.м.) и Фенер (Патријаршијата - б.м.)“; каде што се вдахнувало почит кон историските и филолошките „права“ на Бугарите, Грците, Србите и Романците; каде што се спроведувала љубов кон владата што не задушува и синовска преданост кон султанот „нашиот цар-татко“
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Ако има приказни ќе има и недосонувани сни Ако има сни ќе има и јаве Ако има јаве ќе има и сејач Ако има сејач ќе има и семка Ако има семка ќе има и лебец Ако има лебец ќе има и вино Ако има вино ќе има и денгуба Ако има отповеќе вино ќе има и мушички Ако има мушички ќе има и пекање по светлината ноќум.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Можеби пилот, светло крило, можеби оперски пејач, орач, сејач, О, да! О, не! Зошто не!?
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
