скочани (св.)
Од силината на неговиот глас или од светлината на стиховите и зборовите, застанало и се скочанило сѐ околу и таму и потаму.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Тој прво се скочани, сосема тептисан, кога се најдоа лице в лице, а потоа на оној парталав створ му беа потребни само неколку мига за да ја спрашти во пепелници по трагата надолу.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Се скочанивме. Стоевме збунети и занемени.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
На мостот се скочани коњот, се сепна, ги подрашири нозете и ни напред ни назад. Стои укопан, трештен.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Тогаш почувствува некој шум зад себеси. Цивко се скочани.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Во тој миг се крена и се подистрани капакот од ковчегот и со тресок падна покрај колата. Попот и коларот подзинаа од чудо и се скочанија.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
