смешен (прид.)
Сив, едноличен, смешен?
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Има смешен мустак и постојано е со цигара во уста.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Дрската наметливост и перчење изгледаа жални и смешни.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Држам седефена дршка на нож Смешен сум рече.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тешко ми беше, но својата вина ја признав дури десетина години подоцна, кога веќе не дозволував да бидам тепан и кога на случката можеше да се гледа само како на еден безначаен, смешен настан од детството.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Заедно со Дора ги гледаа човечињата и се смееја затоа што лицата им беа многу смешни.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Наивноста понекогаш те прави смешен и будалест.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се разбира, го одбив со индигнација овој смешен и за мене сосема неприфатлив предлог.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Палјачото ѝ беше толку смешен на сенката што таа се засмеа, се заниша на гранката и тресна на земја како презреана дуња.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Осаменоста е смешна во своите напори.
„Записки“
од Милчо Мисоски
(2013)
Роден во планинско место каде што живее племе Од смртници смешни: веруваат в Алах и Христа, мешано празници слават; и оџа, и поп на гробиштата заедно исти обреди свештени прават.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Многу им се свиде оти им беше многу чудна, дури смешна.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Летоска, откако го видов објавен Зборникот
јуначки, жаловни, смешни
овчарски, самовилски, љубовни и други песни
со душата на мојот народ и на знаците
на кирилицата нанижани.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Се разбира дипломатскиот балет е необична синтагма, но никогаш не сум помислувала дотогаш колку е смешна нејзината конотација во контекстот што го означува.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
9. КИНИСАЛО МОРЕТО В РЕКА ДА СЕ ДАВИ - така е штом светот вртоглавица го фати, изместени вредностите и смешни ги прави и на жалните комендии им отвора врати...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Дејствието во пиесата е испреплетено со низа комични и смешни ситуации.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Хиперцивилизираната афектираност во облеката на кралот на Непал и неговите придружници, смешните набрани околувратници огромни колку воденици и потпетиците високи како копаните на венецијанска куртизана, се во совршен контраст со дивјачката голотија на Калибан и останатите островјани.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Беше надвор и чекаше. Изгледаше како најобичен техничар на одмор, во пластичен шорц и смешна Хавајска кошула врз која беа отпечатени зголемени слики на најдобрите микропроцесори на неговата фирма; благ мал човек, еден од оние што се опива со саке во барови каде продаваат минијатурни оризови кекси со додаток на морска трева.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
А шатката со смешна поткрената тртка!) Доволна причина да ја обвини дека го исмева.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Тој ми кажа до солзи смешна приказна, тој, Глупавиот Август од еден пропаднат циркус, и јас сфатив дека сите кловнови на светот се тажни.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
