смртник (м.)
Гледајќи го својот земски бог погледни малку во бедотијата своја ништожен поданик, нималку вреден жеден за внимание, беспомошен слуга Коленичиш пред тој изрод и крвник во твојата внатрешност сѐ е пусто обезличен дух на обичен смртник со мирис на катран и горчливо чуство
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Роден во планинско место каде што живее племе Од смртници смешни: веруваат в Алах и Христа, мешано празници слават; и оџа, и поп на гробиштата заедно исти обреди свештени прават.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Сите тие прашања, создаваат конфузија во нашите глави. што ако не воскреснал и бил само обичен смртник.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
И мигум сети лозарот од Неготино како обичните луѓе стануваат обични смртници, обична бројка во списокот на умрените.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Во овој свет сум само уште еден проклет смртник.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Зашто вакви и многу поблаги јавно изречени алузии за режимот, партијата, класите, социјализмот, беа незамисливи за сите смртници во градот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
И нема да дозволам, еве, на зборот си стојам, смртник да пречи од сега“.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Песни се нижат од гласој - што не ги чул досега смртник . . .
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
1. Грозна смеа
Опеј, ја Божице, дарбата за светогрдие
за иноказание, за смеа грозна низ плач и жолч
изречи ја славно на смртниците поругата,
подбивот и јамбот, отровниот рев
шегата пој ја на раѓањето и смртта
маската, порокот и гревот
опиши го, Вечна, на киклопот кикотот
кркорот на крвта
во обрач од стих завиено и сласно
растури го кругот, барутот, чаурата
со метар, а безмерно смерно
во речта магично обратена,17со очи на тилот
во стар образ, а со друга вера
- кој прв спомна на Бога Име
небаре ќе го снема ако не има
во времето знак
да биде освен вера, завера
освен пат и бездна
отсутен а присутен
по севезден ѕвезден?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Неволно заклучувам дека тие имаат некаква тајна непозната за смртните што тие внимателно ја кријат од секој смртник.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
„А, еве, што да лажам, покрај оние, исплашените смртници“, ми вели тој, „ги имаше и такви кои не залегнуваа во рововите туку пукаа стоејќи.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Бургиба беше свесен за својот трагизам како и секој смртник.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Затоа ќе кажам: - Убавината е грев кој само боговите можат да си го дозволат, но не и обичните смртници.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
А овде сме ние - безвредните смртници, робувајќи наоколу, овде долу, во евтино изнајмените живеалишта.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
