снемува (несв.)
Мислиш излегуваш од некоја магла и пак те снемува во маглата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Догоруваше боринката и над домаќинот и над другите ја снемуваше светлината.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Кога го снемува пукањето, со лаење се растчува по рововите.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ќе ми се појават и ги снемува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се утарам така, а луѓето ми ги снемува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На секое разминување снемува по една јас.
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
А авионите не престануваа со голема бучава ниско да летаат и да бијат со долги митралези рафалии и страшни беа грмежите на бомбите и ужасен беше пламенот што се издигнуваше над рамницата и ги снемуваше гласните викотници и лелеци на луѓето кои гинеа под бомбите и гореа во пламенот.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Почнува да снемува штандови за сувенири, наскоро нема ни такви за информации.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
Држејќи се за мевот, вјасаница потскокнува и го снемува во бараката.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Со мислите се веќе таму, во бригадите, кај што се бие страшен бој, кај што стануваат чуда, се уриваат карпи и брегови, а мочуриштата како лопата некој да ги црпи, ги снемува од плодното поле.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Се смалува и го снемува. Гледам јас по него и си мислам: овдека нешто не е чисто. Со отсуството негово.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ако си решил малку по малку, твојата љубов да ја снемува... ќе ме снемува и мене, дел по дел од мене ќе умира... како ветар ќе минуваш низ мојот живот, и ќе ме однесеш до безживотниот брег, и таму тивко ќе ме снема во бескрајот...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
„Мама ме прати, ако имаш две јајца на заем да ми дадеш, дека торта ќе прави“, како по правило ти снемува баш тогаш, а самопослугата ти е далеку по жешкото да го праќаш детето... мозокот ќе му изгори.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
И, часот, почна да чади и да присмрдува, да се топи и да го снемува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го снемува ветерот, пред нив нешто го рине снегот и прави широка сува партина..
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Како што колената не ги снемува, како што корените корен раѓаат, како што сојот не умира, така и лошото живее во клетвата народна што постојано се пренесува низ дамарите во народното паметење и како поука и како предупредување... ќе не колне нас народот, ќе нѐ колне...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Мушамената торба ѝ паѓа од раце, и штотуку сфаќам дека зад грб можам да ѝ помогнам побрзо да го мине патот до уличната врата, до земјата и малку под неа, ја снемува.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тоа е дијалект што све мање се збори, полека изумира и го снемува од скопските улици.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Но ликот се снемува и пак е тоа маж со неопределени години, ни млад ни стар, без име и без занимање.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Сега можеш уште миг два да го гледаш низ задното стакло, а потоа го снемува зад некое ритче или дрво.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
