сонча (несв.)
Летното сонце уште печеше така што плажите беа прекриени со капачи кои гласно и весело вреваа, прскаа и се плискаа во водата или се сончаа мрзоволно испоналегнати по песочниот брег.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Недалеку од нив се сончаше рано излезен гуштер. Го погледна.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
По цела ноќ, по цел ден, само не задевај го, тој ќе лежи до огништето или ќе се сонча на прозорот и ќе преде.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Оваа рамница треба да биде новата градска плажа на која во најблиската иднина ќе се сончаат и пливаат не стотици, туку илјадници корисници. И ќе носат пари.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
На тезгата работиш, а позади пржиш пипер, патлиџан, со јајца или без нив, готвиш и тука јадеш „на стајање“, ама и се сончаш додека ти ја припазуваат тезгата.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Тука, во летните месеци 1948 година не носеа на плажа, повеќе да вежбаме воени вештини, по програма и распоред, отколку да пливаме и да се сончаме.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Змиите послободно се сончаа на ламен. Потоа и тие се повлекоа под земја.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
И се сетив веднаш на чичко Славе од Пореч, кој преку цело лето продаваше излеани восочни свеќички во форма на животинки, од кои врв му беше „Адриатик делфин“, а се сончаше исклучиво на нудистичка плажа.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Се сончаше зад куќата. Беше толку мирна што помислив дека не е вистинска.”
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Се издолжи на снегот како некој што легнал да се сонча.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Додека се сончам таму долу во Њу Орлеанс, ќе помислувам на вас овде момци, како накиснувате до гола кожа.“
„Малиот дожд“
од Томас Пинчон
Потоа и би се сончале... и, ако тоа не го правевме постепено како што нѐ учеа раководителите, грпчињата ќе ни изгореа.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Со првата голтка сладникав пијалак, му доаѓа сликата на Јана како се сонча грбешки на сламената простирка, по куси машки пантолони и откопчан елек.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
