сопатничка (ж.)
Кога се видов идиот, веќе бев во цивилно одело, лежев дома во брачниот кревет покрај мојата животна сопатничка и беше касно за промени на неславното минатото.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
За да биде работата посмешна, минувачите околу нас пет пари не даваат за ниската температура: шетаат развиени батки по тесни маички те разноразни разголени тети на ролерки, додека јас и мојата животна сопатничка го набљудуваме светот околу себе ѕиркајќи низ тесните процепи помеѓу нашите шалови и наметки, облечени како двајца Ескими сред сезона на парење на поларните мечки.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Сопатничката велеше дека не била „толку умна“ да работи како нејзината сестра.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ова толку многу ми олесни да попуштам пред убедувањата да му станам животна сопатничка на мојот долгогодишен љубовник, најдобар пријател, музички соработник и веројатно кармички предодредена, повторно пронајдена, андрогина половина.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Наместо да продолжам со излагањето на своите американски впечатоци, сфаќам дека е попаметно да им ја возвратам насмевката на љубезните сопатнички и да го почекам оброкот.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Веројатно веќе ја наслутуваше намерата на злочестата сопатничка.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Половина час во таксито, со Ева, Лех и возачот, бргу ме увери во точноста, но и во непотполноста на препораките на сопатничките од авионот – Полјаците се учтиви, но и весели и зборлести.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Кога дедо Господ си ги затвори очите ѝ секнаа водите од небото, ненадејно се појави Пелагија со малечката Пелагија, Танаско со многубројната челад, и, се разбира, дедо Костадин легнат во големиот ламаринен сандук во очекување да ја види животната сопатничка.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Сите Нови Години се негови сопатнички, негови девојки, додека доаѓаат од далечниот север.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Една сопатничка, која се качи во возот во Топчидар, била чест гостин на овој воз.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Кога неговата животна сопатничка, познатата писателка Симон де Бовоар (Simone de Bauvoire) телефонирала во болницата неколку часови по земањето на дрогата и прашала како се „забавува“ Сартр, тој ѝ одговорил дека штотуку води загубена битка со дијаболична риба и дека има многу непријатни доживувања.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Човекот го префрли шмајзерот на другото рамо и небаре зборовите му тежат повеќе, со длабок воздив воздивна и невоздржливо ја куражи сопатничката: - Од овие планини и од овие ридишта нема да има пукотници.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Настанот е поврзан со другарот Тито и неговата брачна сопатничка Јованка.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Незамисливо, би рекла неговата сѐ уште-Преговарачка партнерка кога тој тоа така би го изразил; но најдобриот доказ за Френк дека стигнал до последното П во ПБПДП е дека овие увиди, иако растажувачки, вкупно гледано деновиве му носат колку бол, толку и задоволство; задоволство што толку долго време (иако помалку отколку што очекуваше) ги имаше, ако не богатството и славата, тогаш почитувањето од своите студенти и колеги додека предаваше, нежноста на својата возрасна ќерка и возрасниот син на Џоен од нивните претходни бракови и, над сѐ, љубовта и пријателството на својата втора животна сопатничка, чии што талент и доцниот успех го радуваа барем онолку како да се негови.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
По стрмнината кај градината уште се тркалаат тајни и јаболкарот до една ги споделува со животната сопатничка која со добра мисла му го варди грбот.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Тој, неа, својата избрана сопатничка во животот, на некој начин ја излага.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
