стрпливо (прил.)
Мајка ми стрпливо ги слушаше моите жалопојки и секогаш нашите разговори завршуваа на ист начин.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Спушти ја завесата прв чинот на својата комедија и стрпливо чекај го крајот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Стрпливо и послушно создаде и зачува име на чесен човек.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Поседнавме на тревникот спроти северната страна од зградата и загледани во прозорците стрпливо чекавме.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Татко ти не се шегуваше туку најсериозно го распрашуваше Циган бидејќи тој бесрамен злосторник со часови знаеше да се притаи под некоја гранка на кралчето и стрпливо да ги дебне несреќните пилци.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Така мислеше дедо Геро и стрпливо ги слушаше обвинувањата на децата.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Затоа селаните стрпливо чекаа да видат што ќе направи дедо Геро.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Но, сега веќе тоа со секој ден носеше сѐ помалку бол. Или тоа болта стрпливо му се вселуваше в душа, станувајќи од неа дел.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Прашање е значи сега како да обучиме друг орган За дружење со светлината А и која е азбуката на изнудениот говор на мракот Кој стрпливо во ќушето на животот чека?
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Младен стрпливо се приближуваше до дното на бокалчето џиткајќи ги чашите како во бунар.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ветеринарот, стрпливо и грижливо како мајка, им ги отстрануваше неволите и им ја враќаше вообичаената кучешка палавост.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Братучедите стрпливо чекаа избегнувајќи да се загледуваат околу себе за да не видат нешто што не смеат зашто стражарот што беше пред порта скоро не тргаше очи од нив.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Навраќајте во него за да се присетите и за мене, зошто јас постојано се соживував со вас и стрпливо поднесував сѐ што се случуваше; страдав кога со вас нешто тешко ќе се случеше, а кришум се радував и се лутев поради вашите немирлаци; сетете се и за вас, мили деца, за вашите први денови, кога како преплашени зајчиња се припивавте кон клупите и плачливо се држевте за рацете на вашите мајки.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Стрпливо чекав да дознаам повеќе за аскетизмот, но тоа не уследи.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Насетуваше страв во кој тој би бил пајакот а сите оние невидливи зборови за кои стрепеше дека некогаш некој ќе ги изговори или уште полошо, некој знае за нив иако не ги гледа, а тие знаат за тоа и стрпливо чекаат со чувство, дека им е сосема сеедно - порано или подоцна, дека тој сѐ позачестено се откриваше во пајажина за која никогаш и под ниеден услов не би можел да признае дека е негова, тој, од него.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Умреница Стојам и чекам стрпливо, ги слушам другите кои, откако ќе дојдат на ред, стануваат свесни дека комплетно неподготвени дошле во Матична служба да бараат уверение, а не знаат, на пример, ни моминско презиме на покојната.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Стрпливо и вредно носеше сега тули синот на Тајко, исполнуван со вакви мисли. Камења, малтер, па тули. Како во „Света Софија“.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
5. При самрак прстите се поткреваат
ко крв на полна месечина
во дослух со мракот играат
вешто ко срамниче-трепетлика
ко око, нерв, ко звучен бран
стрепам стрпливо
на Марсовиот брег - црвен белег
си ја менуваат ли боите симболиката
предметите бојата
луѓето - предметите?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Му доаѓаше да се насмее кога ќе си претставеше како бегот со часови, стрпливо ја обмислува неговата погибија.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Но откога се смеша времево, и особено откако изби војната во Европа, старата книга почна да придобива сѐ поважна улога во берберницава, како да чекала стрпливо само за
тоа да се најде во ваков зол час.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
