студентка (ж.)
Наивното прашање на студентката прецизно ја изразува заводливата природа на кичот.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Шупливиот дел од дрвената нога го полнев со хулахопки и другите работи и право во Брно, каде лично и своерачно им ги облекував на милите студентки од земјите на социјализмот.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Па се оддалечи одејќи назачки и губејќи се во тревата, додека во погледот му остана на студентката со растурените скрипти околу голите колена туку девојчето со црвени корделки на русите плетенки и кусото ѕвонесто здолниште во сите бои на божилакот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
-Дали мислите дека кичот е типичен производ на комунистичките системи? - ме запраша мојата американска студентка по предавањето за романот на Кундера, Неподносливата леснотија на постоењето.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Во некој момент сигурно забележала, застанала молкум да ме набљудува како и самата нешто да очекува; веќе беше невозможно да не ме издаде напорот да го продолжам тоа затишје, да не го прифатам тоа пак да се вратат наспроти Мари-Клод, против Мари-Клод која не можеше да разбере, која молчешкум ме гледаше исчекувајќи; да се пие и пуши и да се зборува со неа, за до последниот момент да се одбрани слаткиот интеррегнум без пајаците; да се запознае нејзиниот едноставен живот работа-дома и сестра студентка и алергиите; да се сака, така да се посакува тој црн прамен што ѝ го чешла челото, да се сака таа како цел, како стварно последна станица на последниот метро во животот, а тогаш - бунар, тоа растојание од мојот стол до онаа клупа каде што можевме да се љубиме, кадешто мојата уста можеше да го испие првиот мирис на Мари-Клод пред во прегратка да ја однесам до нејзината куќа, пред да се качиме низ оние нејзини скали и најпосле соблекувајќи ја од себе толкавата облека и толкавото чекање.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Се покажа дека девојката што му играше таа вечер е истата студентка кај која бил на гости во еден часот после полноќ.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Може да биде студентка или асистентка по архитектура, а можеби, ако судам по извалканите патики од најскапа марка и седефестите рамки на очилата, размазена ќерка.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Финиот господин со долг, бел шал и мазно лице заличува на клошар, жената во години, со плашлива насмевка, на заплашена студентка. Свечената литургија започнува.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
- Студентка. Студирам на Педагошката академија во Скопје, одделенска настава.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Прпат отидов во Грција во 1982 година кога веќе бев студентка.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Изгледа дека му било здодевно да седи дома сам па, како што ми кажа, отишол на гости кај четири студентки што живееја на истата улица каде што беше нашиот изнајмен стан.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Како врв на сѐ, дојде една студентка и пред моите очи му играше.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Седнаа и ги гледаа студентките, и сите се обидуваа да ги гледаат како нешто необично, како нешто чиј дел тие никогаш не биле, ниту пак сакаат да бидат.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
„Што да правиме, децата си се засакале (читај: студентката останала трудна), нека си се земат.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
- Некои ги бркаат уште дур им се студентки на факултет - рече шминкерот и неговиот поглед нагло се сврте кон еден стегнат задник кој штотуку продефилира на Сталинова.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
- Колку ја познавам? Името. Ми кажа дека е студентка и дека живее во новата северна градска населба.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Седнаа и ги гледаа студентките, и сите се обидуваа да ги гледаат како нешто необично, како нешто чиј дел тие никогаш не биле, ниту пак сакаат да бидат.
„Малиот дожд“
од Томас Пинчон
