таксират (м.)
Во листата, меѓу другите, се најдоа и зборовите: арам, муфлуз, резил, тамаќар, башибозук, шашма, далавера, алашвериш, ќелепур-софра, џева, беља, гениш, курназ, маскара, едепсаз, марифет, сафра, рушфет, џамбаз, суртук, мамлаз, чалам, табиет, чаре, јаваш, ајде, таксират, тарапана, ујдурма, усул, чешит, џабе, џган, џумбус, батакчија, бадијала, зулум, налет, угурсуз, шерет, гајле, гајрет, грбал, душман, далавера, дереџе,зандана, зијан, ифрит, калауз, курбан, курназ, маскара, мамлаз, намќор....
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Сегде можев да свијам гнездо или да ги оставам коските, но некоја сила ме влечеше ваму... ми даваше кураж во сите таксирати...
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ги удрија главите ничкум и се зажалаа од безизлезната положба. – Ех, било таксират, ќе се умира, деца! – за првпат му се испушти од грлото на поп Јакова кој стана и почна нервозно да шета.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
За такциратот на соседите од Белоперевци, дувна едно ветерче откаде Смечот, та искрите од запалените сосови ги потфатија и блиските копи и кошари.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Како што реков на почетокот, Династија на еден начин беше увертира во овој таксират кој што не најде со шпанските серии.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Знаеш и самиот, уште господ не ми дал чедо. Тоа е мојот таксират.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ако сакаш, кажи, било таксират, ќе тргнам...
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
— Е, твој бил такциратот, — рече Ѓуро со леснина на душата, ама и срам во очите пред верниот другар.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Таксират тебе, ама таксират и мене ме трефи, не знам кој е поголем.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Оф, што таксират ме снајде, кутрата јас!“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Калија. Калија небаре беше гласник на сиот негов таксират.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
„Ај таксират“, си повторуваше тој во себе и, сиот исплашен, гледаше право да се пикне негде во задните редови, до самиот ѕид, само да не го забележат по нешто. Попосле како да се поослободи малку.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
„Како „е па што“ врагот да те земе, таксирати нови ни дојдоа“. „Е па што...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
