треби (несв.)
Ќе подгрлуваме и ќе требиме од глотеж и тревишта.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Знам јас зошто иде и ќе ги чистам панталоните, ќе ги требам од осилки што се фаќале.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И го собирам угризот од јаслите, ја требам од крлежи околу вимето и пак се враќам назад.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Лекарите ми ја чистат, го требат месото скапано и пак во гипс ми ја повиваат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе ми ја стави главата во скутот и јас ќе му правам патци, што се вели, ќе му ја одгрнувам косата и ќе го требам, ќе го чистам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И мене ми го пресекоа палецот на ногата. Како шупливо јаболко да отребија.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И да им се врзува јажица, вели, да се калемат, и да се требат од вошки и од седела со јајца на гасеници...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Повторно наѕрев кај кучето, а тоа уште се поштеше од коњски муви, се требеше од болви.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А кога нѐ свршија, ми отреби едно јаболко, ми го олупи и ми го даде.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го требат скапаното: ќе го одделат црвецот од шупливото, ќе го позабришат плодот, и така ќе го лажат мевот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ланецот на исхрана е прекинат со недостатокот на контејнери и купови ѓубре што се требат у ситните саати.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Се виде: ќе нѐ корне болеста, од корен ќе нѐ корне, ќе нѐ треби.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Крцка полугнила селска кола, немирно, шишкаво детенце треби боцки од опаш на сонлив пес, мавтаат гранки зад некоја растурена ограда.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Си зема луѓе, си го плеви народот, го треби.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тоа чувство може да се спореди само со тоа, кога ви ја требат главата од вошки или полека минуваат со прсти по вашата петица.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Избиени и голораки, под водство на комунистите, што е најлошо, станаа против државата која со наши пари и оружје безмилосно ги бие и ги треби.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ничкосаниот чун пред куќата му служеше како маса: на него јадеше, на него пиеше, на него риби чистеше, грав требеше, зелки сечеше; отпадоците им ги фрлаше на гуските во езерото, кои, кога ќе го видеа, се собираа од сето село; тој им ги фрлаше отпадоците в клун и им велеше: „Лапни ми, да си ми здрава - дур' не ми паднеш в тава“.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Со левата рака, на десната негде и некогаш некој му ги исекол трите прсти, со палецот и показалецот можел само да наденува конец на игла, да крпи јамки на парталосаните беневреци или нешто слично, да ја треби од гниди ленената кошула или да ги суче прудолу ретките мустаќи.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
— Знам оти невестата Доста е мајстор за готвење, та ако ѝ требат ете, и тоа купи, — рече Стојо, правдајќи се за лимуните и портокалите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Место сето тоа ти, застанат така пред жената и со оние тројца мајстори, што ти дишеа во вратот, пред жената, целата раздрохтавена како пауница од задружната благота, не можеше да смислиш ништо друго, освен да ги требиш сламките од засушениот малтер на чекичот во твоите раце, дури не ти притекна онаа мудрост, која успеа да ја протепкавиш во неколкуте збора, што ги исцеди од својот гнев како мајчиното млеко:
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
