удри (св.)
Нагло, со коленото го удри меѓу нозе.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Не се сеќавам дека некогаш ги удрил!
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Не можеш сѐ да удриш од земја, немаш контрола, те потфатил огнот и немаш контрола.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
„Кога ќе стркалаш карпа од ридот зар можеш да знаеш кого сѐ ќе повреди, во што сѐ ќе удри и каде најпосле ќе се распарчи и ќе се здроби!“, ми вели тој а со очите како и вистински да ја гледа таа огромна грамада што се валка од ридот и оди право кон него.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
си ја сонувам свадбата своја на бродот, над мене крикаат галебите и ме удираат со клунот и со крилјата, ми го туркаат венчето и ми го дрпаат превезот, ќе удрат во мене, па ќе удрат со мевот во морето, ќе се лизнат, замрешкувајќи ја водата со ноктите, јас се бранам вака, со двете раце се бранам, а Горачинов си ги прекрстил рацете на градите и од место не се помрднува, што се вели, се загледал некаде, гледаат и морнарите, что такое, что такое, велат, они праветрение, извеани, изветреани нѐ прават, оти не си до мене, му велам на Горачинов,
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го удри дедото по главата и ѝ го украде здолништето на бабата која беше беспомошна без бастунот.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Слободата овде е неостварен сон измеќари како во колибата на Том удри со камшик по ниските класи работата овде човекот го гнаси Та не сме саде ние, та не сме саде тука да фаќаме стресови и чиреви од мука стани утре порано за ситен минималец вени да ти попуштат за клет работодавец
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Стои неподвижен и чиниш чека гром од ведро небо да се огласи и да го удри.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
И после наеднаш ги отпуштија кофите од рамената и удрија да трчаат кај нас.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Може внукот не ти кажа за тоа, но јас токму за тоа и го удрив.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Потоа видовме дека ја удрија и неа: ја ошеврати главата и ги заврте белките.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го изоструваше и сетилото за гледање, за снаоѓање во темница, одејќи со раширени зеници низ мрачната соба и алкајќи со рацете пред себе за да не се удри во некој предмет и одејќи со меки чекори како мачка.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Избезумен со глава го удри в лице и во истиот миг му го откина од рака камшикот и му врза два нишани од уво до уво.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ќе ја удрам меѓу рогови и ќе ѝ избегаат очите од главата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Си се удрил во тилот и може да стане потрес на мозокот.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Последнава беше заеднички нивен непријател и двата народа145решија да удрат на неа и секој да си земе што ќе може да откачи.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Насетуваа дека на нашата земја ќе удрат новите бранови на историјата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Некој го удри шишето од ламбата и каушот потона во темнина.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Најпосле едниот камен удри во едно дабово стебло и се распарчи.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
После ќе ми дојде самата себе да се удрам по глава.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
