утоп (м.)
Се бришам, а пот само врне од мене, утоп сум во снагата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Убаво облечен. Сиот утоп покиснат од дождот.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Те слушнав, безгласно му одговори утот. Како ќе зборуваме – немтуречки?
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Утоп сум! Ми го заматува видот, занемен сум...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
