фрижидер (м.)
Како пример може да се спомне неологизмот како сложенка фрижидер, на новотурски buzdolabi, според buz (мраз) и dolabi (креденец).
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Пред Божик, зад Божик црвеното било среќа и затоа момите се возеле со црвени колички низ градот со полни усти црвени дренки од фрижидерите за длабоко замрзнување.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
За да не го носат полн фижидерот сандак, ги преместија работите токму кај мене, за да им сторам услуга да ги сместам во нашиот фрижидер.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Навалуваше сѐ повеќе и повеќе, и на крајот дури ми го отвори фрижидерот за да ме праша да не сакам да си изберам нешто друго што повеќе би ми се допаднало.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Ноќите ги минуваше во својата канцеларија која, покрај службените елементи (биро, фотелја, маса со шест столови за состаноци), беше опремена со кауч и шкаф за облека, со фрижидер и шпорет во малата ниша од која на левата страна се влегуваше во пристојно уреден тоалет, а од десната страна се излегуваше на тераса свртена на југозапад, кон височините на планината.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Во неколку чекори од фрижидерите пристигнаа на касата, и тука работите почнаа да се одвиваат бргу.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Ќелијата беше студена како фрижидер. Неколку клима- уреди насочени кон него дуваа студен воздух.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Не се сеќавам дали појадував. Наутро, во онаа непресметлива забрзаност често го отворам фрижидерот.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
И жената, како за нешто судбинско, почна да говори дека е невозможно да се живее повеќе во Скопје без фрижидер.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Снема струја во топол летен ден и умреа од жештина пингвините што Џ ги чуваше во големиот фрижидер.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Па сепак, ете ја таму, крај фрижидерот за длабоко, полн со копани и лиснато тесто.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Кога се будеше не се прашуваше зошто секој ден е сѐ подебел, зошто се буди испотен и зошто фрижидерот е празен.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Од фрижидерот да вади јајца и рамномерно да ги фрла на патос?
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Божем ќе ми прати мајстор за фрижидерот, а ништо од тоа.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Сонценца за инает на глечерите и сладоледите, мрачните луѓе, Ескимите, месечината и фрижидерите.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Во еден свет во кој секој би работел само неколку часа дневно, би имал доволно храна, би живеел во куќа со бања и со фрижидер, и би поседувал сопствен автомобил или дури и авион, најочигледниот и можеби најважниот вид на нееднаквост, би исчезнал.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Лена била зачудена кога видела како е средено таму: полица до полица, па тегли, па шишиња масло, па билнак ракија, па фрижидер за длабоко замрзнување полн со јунешко, па обичен фрижидер, па киселина винска, па цело вреќе сол, пипер, шеќер, дури и мелен црн пипер.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Од утре ќе ја забравам вратата, ќе ги спуштам ролетните, ќе ги исклучам телевизорот, фрижидерот, машината за перење, ќе ги изгорам фотографиите, писмата и сите останати продукти на хуманизираната носталгија, ќе се соблечам и... ...во мракот, во молкот, ги начулам ушите, пуштам да ми се провлече 'ржењето низ грлото, нечујно газам по тепихот од трева, бршлен, од мравки и изгниени коски на жртвите, ги насетувам, од другата страна на решетките, преплашените контури на полуќелавите, бледи чиновници, го одбирам најмалиот, најизгубениот, веќе му го распознавам лицето што со мазохистички грч се ѕвери во мене, со побелените прсти го стиска работ од канцелариската маса, врз која лежи расфрлена хартија, избраздена со црвен фломастер, немарно се испружувам, токму до неговата нога, загризувам силно, под платното на пантолоните, под епидермот, но не дозволувајќи му на сечивото на забот да оди подлабоку, заплачува додека со јазикот нежно минувам по ранетото место, сѐ уште воздивнувајќи од болка го зграпчува црвениот фломастер, нервозно зачкрипува по хартијата... волшебниот лет на шарената топка или повеќезначност на современиот театар ...
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Џ се скри во фрижидерот, а полицајците ја скршија вратата и влегоа во станот.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Неговата љубена во сонот беше ѕвезда што свети и грее, се разбира, ѕвезда во облик на мала топка сало. (Сонувајќи, Ќ не сфаќаше како таа не се топи од сопствената топлина.) Додека траеше сонот, Ќ го празнеше целиот фрижидер и потоа провалуваше во најблискиот фитнес-клуб за да трча на подвижна лента.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
