храбар (прид.)
Живи не се давајте! – викаше пукајќи пред него, а во воздухот одѕвонуваше гласот на Никола, како двоен повик: еден на јуриш за дофат на слободата, а друг за скок кон смртта но храбар, бестрашен скок, скок кој носи слава.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Командантот на бригадата ни рече дека за три дена ќе завршиме и ќе ѝ дојде крајот на оваа проклета војна и дека тие, кои ќе се покажат храбри, ќе добијат една недела наградно отсуство.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Од прво одделение нѐ тераа да цртаме храбри партизани и курирчиња и на сите ни беше смачено кога моравме за секој празник да цртаме као партизаните со петокрака ѕвезда на капата пукаат во Германците и ги победуваат или пак, ќе ни дадеа состав како курирчето Славко ги надитрило Германците, се разбира, тоа секоја година се повторуваше.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
А пред сѐ изгледа и од корисноста на својот храбар зафат, на есента да ѝ подари доволно жолтило.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Лесно е да бидеш храбар кога не ставаш потпис.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Само тие жени беа доволно храбри искуството на својата лична човечка слабост да го артикулираат во кохерентна приказна за себе и за своето време, која стана неизоставен дел од колективното искуство на целото чилеанско општество.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Амбициозни се прилично храбри и болно упорни.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Имаа уфрлено и свои доушници на власта, божем козари меѓу вистински козарите на кои им читаше и коментираше слободоумниот и храбар Чанга.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ервехе откако си ја поврати душата по среќното враќање кај своите преку границата, врвеше по истиот пат со своето ќеркиче, уште похрабра, со своето семејство во себе, уверена дека повеќе никогаш нема да го напушти, дека границите колку и да се излезени од пеколот ќе ѝ се смилуваат.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
И прво падна раката со таа руса глава на мојот храбар господар.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Во мојот вознес на храбар и вешт дипломат го препознавав всушност микробот на амбицијата кој беше најмоќен и лесно го зафаќаше менталниот склоп на жртвата.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
По овие страни, по пределот бујат, во црвени крвје што пребликнал сега, за храбрите еднаш песни ќе се чујат и како во синџир оро ќе се стега.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Такви бевме и тоа го признаа и противничките генерали кои во своите извештаи, мемоари и воени бележења напишаа дека – нофитите – значи Македонците, се борци со силен дух, голема физичка издржливост и над сѐ многу храбри борци.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Колку сум храбар а питом.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Илузија во погледите на храбрите, заскитани во понорот на бескрајот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Ми ветија дека ќе ме остават на мира. Биди храбра, само уште овој пат.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Човекот само на земјата може да го очекува вистинскиот пат: да биде вреден работник, храбар војник, верен комунист.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Молам? Прашувате како се држи нашата храбра авијација?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Доктор Сашко Кедев слегува од врвот на светот како жив доказ дека на храбриот му прилега и да е среќен и да раздава потем од својата среќа.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Беше уште поопасно, а таа уште похрабра, со повојчето во прегратка.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
