цивкање (ср.)
Кога дрвото покрај кое случајно минувате со задоволство ја претрпува болката од впишувањето на две имиња врз неговата кора со нож; кога истовремената појава на дожд од небото и солзи на вашето лице не може да се нарече случајност; кога светулка се дави во вирче, прета со наводенети крилца борејќи се за живот и притоа не заборава да ве награди со светлина; кога не знаете зошто одот одеднаш ви станува куц; кога не сте пијани, а од некои темни агли на едвај осветлената улица слушате тивко завивање и цивкање на куче; кога не знаете како сте станале дел од таква ноќ... сѐ што ви преостанува е да се гризете од бол и зачуденост.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Во таа жива и занесна, толку драга какофонија на гласови шумови, џагор, ведри повици, цивкање на деца, од некаде се слуша тажникав звук на вергл.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Се слуша само некое цивкање на глувче.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од кафезот се слушна жестоко цивкање. На Винстон му се чинеше како да допира од голема далечина.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Нашите весели цивкања и смеење се слушаа дури в село.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Ќе начуев шумол и цивкање, некое притаено довикување, но конкретно ништо не забележував.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Молчеше. Лилјаците ниско минеа, итро кружеа со шум и со танко цивкање, летаа над нас како фрлен камен.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Некакво тенко цимолкање, или цивкање; излегуваше од него, изгледа несвесно.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Крцкањето и цивкањето на пружината, шепотот на Нанчо во кој навираше неговата страст или она женско Не, нее, не така... полекааа... од ноќ во ноќ сѐ побезобразно, сѐ поотворено, сѐ понападно, уште пред самиот да ми рече дека му пререкле од мензата дека треба да си заминам оти скришум ме ранел од таму, појдов до мојот вистински вујко, братот на мајка ми, кој во тоа време имаше навистина светла, просторна и убаво наместена одаја во една од зградите на Автокоманда со молба да ме прибере кај него додека дојдат моите од Војводина.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Ги начулувам ушите и по секоја цена сакам да слушнам звук од мотор на автомобил, човечки збор или цивкање на стаорци од канализација.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
