цинично (прил.)
Го побарав и Кочо Рацин. Цинично ми рече дека е исклучен од Партијата и ми порача да си ебам мајката.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Вреди, би рекол цинично Калигула, сѐ дури постои барем уште една глава за да се стави под ножот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
На ова, оние кои беа на чело на промените, цинично се смешкаа.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
На ова Шарон иронично и цинично му одговорил: Понекогаш на Бога треба да му се помогне.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
„Релаксирани, жими мојов!“ се поднасмеа цинично и отпи голема голтка.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Отец Стефан се накашла, погледна во отец Пелазгиј, овој цинично се насмеа и промрморе, така што и логотетот слушна: „Значи јас попусто сум старешина на библиотеката, старешина на небото, морето и земјата!“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Приказната? Дива сатира. Неумоливо, луто, сурово, цинично изложување на официјалната хипокризија, пуританската репресија, религиозниот авторитаризам.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
„Можеби стотина“, рече Филозофот. „Во нашата библиотека има пет илјади“, рече цинично отец Стефан.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тој ме погледна, се насмевна цинично и рече: „Утринава. Дали тоа нешто менува?“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тој гледаше во мене цинично и рече: „А зошто би ти ја вратил?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
„О!“, рече цинично копилето; „Па дали тоа значи дека јас ја имам таа чест да го имам оригиналот?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Европа што ослободува и Европа што цинично уништува.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Вистинското свое лице, цинично и безмилосно, го покажуваа на крајот на војната.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Јас нив никогаш не сум ги сакал. - И цинично ме праша. - А ти? Не одговорив.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
