човештина (ж.)
Човештината бара од нас да се искорени во нашата татковина таа ненормална состојба и да се примират брат со брат, татко и деца.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Па тоа им го налага на Македонците и човештината: зар е човечка сегашната состојба во која ја имаат доведено Македонија пропагандите?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Затоа организаторската работа, од една страна, е работа за еден човек што го претпочита привременото напрегнување на силите пред постојаниот упорен и мачен труд; од друга страна, таа е и неморална, зашто во неа човек не жртвува во полза на општеството, на народот свој или на човештината, а со народот прави опити за своите фантастични планови.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
- А ти мислиш дека човештина има во сето ова што го правиме?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ич човештина нема во тебе.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тие не прават нешто за да бидат пофалени, тие го прават тоа од човештина, добрина, чувство за солидарност и слично.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Строги се и без човештина. Такви се командантите кои дојдоа од Булкес.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Сепак сета таа случка остави длабока трага во неговата душа, подлабока од засекот на корбачот преку грбот, ги збрка сосем некои негови тврди претстави за
човештината, раздвижи различни чувства, а особено го потстакне чувството на револт, кое не можеше да не си најде и надворешен израз во вид на извесна акција.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Таму нема човештина, ќе ме отепаат.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
На судот ја ислушаа фирмата, нѐ ислушаа сите работници што работевме на зградата, и почна расправијата: едно судење, две, три; едни тврдеа едно, други друго; главниот сведок што бил во близината на Ѓеро, на последното судење ја сврте работата изјави дека Ѓеро бил крив; скокна Анастас во судницата, свика: нема човештина, нема совест, за пара и душите си ги продаваме и во лутината му удри шлаканица на главниот сведок; настана расправија и Анастас го осудија на три месеци затвор; издржа еден месец и го пуштија бидејќи плати глоба.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Човештина ли има во тоа што Зоја, а бре, погледни ја, девојче е уште, мрсулот, гледаш ли, како и виси, а таа го носи пушкомитралезот...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Човекот подалеку од Езерото, полесно се губел во војни, порази, а овде секогаш преовладувал мирот и човештината.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Во него нема човештина, никој за ништо не може да му се довери на овој груб и опасен човек.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тој е добар човек. Ја разбра нашата човештина...“
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Разридете се ридови, запрегните ракави Човештина начовечите по вас.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
- Зар е ова човештина? - вели тој кога забележа дека Орде е разбуден.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Откоа го ислуша воло овчаро, се позамисли малце и му рече: - Доколку што ми ваќа умо мој, овчарко, ќе ве пресудам, ама ат'р да не ти остани: вие луѓето ич чоештина немате, у вас милос нема, ни на ѕвероите, ни на гадоите; исав у вас нема.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
