чрчори (несв.)
Особено гласно чрчори еден дебелко, кој освен што игра паша, како да има и пеачки претензии.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
И потем гласот исчезна, а ние, тресејќи се од силен страв, полегнати на земја, видовме како огнот повторно вивна, како почна да ја голта штичката, како таа почна да чрчори; но одеднаш, слушнавме и гласови многубројни, пискотници и лелекања, како живи луѓе, човечиња мали да се спалени на кладата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
- Игра шах со самиот себе – чрчори внучката.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Влезе Садие. Во рацете држи топла пита, тукушто извадена од фурна, чрчори.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Богати и сироти. I група - госпоѓи обвиени со крзно, ќерки што весело чрчорат.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
