чувство (ср.)
Најчесто овие чувства можат да се контролираат.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Имаат ли чувство кон своите деца?
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Сплетки на љубов, чувства и омраза низ меридијаните на мисловниот распон.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Со тешкото чувство, па и стравот во себе, не можев да проценам, дали ме мразат или ме сожалуваат.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
РИМА Чувството кога пишуваш стих А исцрпени се сите рими Па создаваш фрик хаику
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Во јазикот има одделни гласовни знакови или зборови за сите мисли, чувства и желби на еден човек, затоа јазикот на еден народ е негово духовно богатство и наследство во кое се заклучуваат отпечатени во гласовни знакови или зборови сите народни мисли, чувства и желби со коишто има живеано и живее еден народ и коишто се предаваат како нешто свето од едно поколение на друго.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Губењето на чуството за време е страшна работа.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Да, таа ѝ се спротивставуваше на балканската историја, носена од некакво инстинктивно чувство за одржувањето на животот на семејството, на своите чеда во прв ред, а Татко се обидуваше да ја разбере, да ја толкува балканската историја, да ја спитомува.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Чувството дека остана сосем сама ѝ го раскинува срцето, ѝ ја полни устата со горчина, ѝ ги потсечува колената осамата што дојде со кобното војничко писменце.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Гледајќи го својот земски бог погледни малку во бедотијата своја ништожен поданик, нималку вреден жеден за внимание, беспомошен слуга Коленичиш пред тој изрод и крвник во твојата внатрешност сѐ е пусто обезличен дух на обичен смртник со мирис на катран и горчливо чуство
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Тешко е да го задржам погледот и да разберам дека колку и да се трудев да бидам среќна да уживам во моментите на задоволство имав чувство на непријатност, неприродност и грижа од вината дека тоа не го заслужувам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Од еден член на Партијата се очекува да нема лични чувства и да нема падови во ентузијазмот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Не можев да се ослободам од чувството на виновност поради недоразбирањето што очигледно произлезе од моето сосема случајно поврзување на Јапонките со присуството на девојката в бело во претсобјето на вујко ми.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Требало да ја совладам далечинава зашто само така можело да се надвладее чувството на празнина.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Но со растурањето на друштвото не се изменија чувствата и стремежите на Македонците во Србија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
„Освен тоа, не гледаш ли дека се шегував со тебе? Каде ти е чувството за хумор?“
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Почнав да тонам во маглите на некое измешано чувство од страв, несигурност, бессилие, вчудовиденост, немоќ.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Навистина седнав и тоа со некое чудно чувство на повратник, кој помислува дека втасал дома но не смее да ги отвори очите бидејќи се плаши од разочарувањето.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Им ја дели мислата и остава празнина во нивното матно чувство за слобода.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во друштво со неа крај морскиот брег, брановите звучеа како погонска сила за неговите чувства, дуваше освежувачки солен воздух со блага доза на афродизијак, добрата риба беше предобро приготвена и белото вино толку лесно му се лизгаше низ грлото правејќи сѐ пред него да биде рамно и проодно до бескрај.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
