чукар (м.)
Се тегнеше, ги полнеше градите со свежина и ги згрташе со својот широк поглед чукарите, буките, ливадите.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Бил фатен од Турците, врзан за некоја бука под Чукарот и избоден со ножеви.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Се најдоа во подножјето на Чукарот. До врвот немаше повеќе од стотина метри.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ништо не го боли, а тешко му е и мачно, како да го притискаат сите камења од Чукарот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Го загрижуваше нешто друго. Нешто што сѐ поизразито се чувствуваше во воздухот, ниски облаци, како капа, седеа над Чукарот, некаде во височините над долината се чувствуваше невидлива брканица на ветровите, а во воздухот веќе можеше да се насети близината на снегот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Сонцето веќе се стркала над Чукарот, високиот гол врв од западната страна на Гогов Валог, а старецот и Бојан уште беа на ливадите. Косеа и ја превртуваа тревата да се суши.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Волчешкото завивање повремено доаѓаше од северната страна, од долот меѓу Грамадна и Чукарот, и се чинеше засилено и доближено, од што во кошарата веќе се чувствуваше вознемиреност на добитокот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Целата долина, од оној врв, Чукарот, кој како шилец се вишеше над столетната букова шума од северната страна, па до Рамните Ливади, три, четири километри подолу кон југ, се викаше Гогов Валог, според името на некој пра-пра Бојанов дедо кој ги расчистил и разорал плодните падинки покрај поточето.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Кога мракот со сета своја моќ ја поклопи долината, не успевајќи докрај да ја зацрни снежната белина, некаде од северната страна, откај Чукарот, се извиши зловештиот, стравотен виеж.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Дедот Коле пропука на казармата и гледајќи дека главната сила, што ја предводеа војводите откон гробиштата, се откажа од борбата, и тој како Толета се повлече и ги фати блиските чукари „Шупливец" да гледа што станува в село.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
А онаму, еј, под оној рид, Чукар се вика, пак има таква една бука, а местото се вика Велков Гроб.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
На цвеќиња, на јаготки, на косено сено, на далечни чукари, на сенчести кории, на студени извори, на ѕвонливи стада...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Низ распеаната долина, врамена со свежо зелените врвови на Чукарот, Грамадна и Гола Глава, поникнуваа и се простираа, догонувајќи се едни со други, илјадници звуци.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И предлогот Толев се исполни. Уште до вечерта тргнаа и навртоа преку Вепрчките чукари во Дуње.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- И што? - Па била борба, разбираш. Нашите почивале на полјанката под Чукарот, а Бугарите од зад Чукарот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Каде ќе одиш? - Онаму, - неодредено рече Бојан, покажувајќи со главата кон Чукарот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Што бараш на Чукарот? - Одам потаму. - рече Бојан. - Потаму! - се изненади старецот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
