штрекне (св.)
Но конецот го стегна за шијата и го штрекна изненадено.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Овој ќе се штрекне и запира со плачењето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Занесена во тие телесни и бестелесни фантазии ја штрекна едно тивко чукање на вратата. Не очекуваше никого.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Рада и Јана занесени во читањето во ист миг ги штрекна остриот звук на јантарниот германски телефон.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Во првиот миг малку нѐ штрекна, се поисплашивме, што е оваа работа рековме, го оставивме појадокот и летнавме да видиме што се случило.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Се штрекна. Постоја малку збунета, потоа почна да штрака со рачката на вратата со желба да ја отвори.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Вели: „За криви колца не треба прав пат“ , велеше Лазор Ночески и ние, седевме ден-два ебали го, може и повеќе да седевме во Варна и после нѐ собраа меѓу пушки со штикови и нѐ водат на воз, а Стеван Докуз уште пред вагонот почна да кука, спомнува жена, деца, куќа, јас го тргам за ракав, да молчи оти со кукањето може да помислат дека вистина нешто криеме и за која странска сила го криеме, и Стеван Докуз ќе се штрекне на тоа, ама пак ќе заборави и пак ќе закука и јас ќе го држам за рака, ќе го шибам в слабина, ќе го штипам и тој пак ќе замолчи и нѐ товараат во еден вагон за добиток ли, за пошта ли, за жито ли, нѐ пикнаа во вагонот, нѐ настегаа в шише и ајде за Софија
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Таа изненадено се штрекна, се вкопа в место.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Во тие денови не едно од децата туку ќе се штрекне среде ноќ, туку ќе скокне од креветот, зар мислите се виѓаваше во каква жалосна состојба се наоѓа, - просто го тера нешто и тој летајќи излегува од спалната. Птица.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Очите ѝ појдоа на сликата негова обесена на ѕидот и се штрекна: на неа го виде истиот оној згрчен насмев што му останаа пред смртта на устата.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Ѕвончето ме штрекна. Не продолжив. Излетавме како сачми на вратата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Но кога ја подотвори вратата се штрекна и пак ја затвори, зашто во училницата седеа други ученици.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Кој ќе ја здогледа, да штрекне од почуда, да шекне од восхит.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Во тој миг ја штрекна гласот на дедо ѝ Стојмен.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Мајката се штрекна, потскокна исплашено.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Во паметта го штрекнаа зборовите што му ги рече таткото на умирање: „Проклетија ти оставам, Аргире“, му рече тој тогаш, “не пуштај никого лесно на скелето.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тој го стави фенерот до главата на Арсо и поднаведнат, претпазливо, како да се плашеше да не го штрекне во сонот, одвај го допре со рака.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Водарите не полнеа вода ако таа не наредеше, варџиите не ја гаснеа варта ако таа не го кренеше камшикот, а делкачите на каменот што се собираше за градење на џамијата, а што ќе преостане и за кулата и теќето, не работеа додека таа не поминеше и со опул не ги штрекнеше.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Јас се штрекнав и видов дека колоната пред мене ја нема.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Но најмногу од сѐ беше смешен, а, се чинеше и штрекнат малку во мозокот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
