јавка ж.

јавка (ж.)

Со него имавме и врски и јавки и сѐ.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Имаше нешто неприродно - разлика во времето, грешка во сонот во жената двојство ти во едната рака држеше стрип или викенд роман, со другата ја тешеше, искуството не ти помагаше да го прикриеш „туѓиот говор“, книшкиот изговор мораш, значи пред тебе животот се отвора како покладен портокал дива циклама, праизведба мораш, значи немаш објективна причина туку мотив, емотивна мечта некоја друга Прокна или сестра ѝ Филомела 8 некоја друга Семирамида или прислужничката ах, мамката на анонимните жени отровот на тривијалните судбини барем да исчезневте сосема да не морам да го слушам, да не морам да го повторувам „гласот на ткајачката“ крикот на кросното, јавката на откинатиот јазик, нејзиниот, мојот нејзиниот мојот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Во тоа време дојде и јавката од еден во друг окоп – Милка да истапи напред.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
- Кажал некое име, некоја адреса, некоја јавка.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
ЕВТО: Тоа не е јавката! Која беше јавката! Тоа не е јавката!
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
И верниот поглед на старите другари го плукам и ви откривам јавки скришни.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)