јачка (несв.)
Постојано стражарел покрај кладенецот и само јачкал.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Несреќник кој ги крие длабоките болки во своето срце, но чии усни се така обликувани што, кога јачкањата и криковите минуваат низ нив, тоа одекнува како убава музика.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Од јачкањето на еден од нив не го чул чкртањето на своите катници. Не можел ништо да стори.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
