алиште (ср.)
На стар човек и новото алиште е старо, вели дедо, а околу очите му се собираат брчки ко бранчиња вода.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И се знаеше кога се облекува ново алиште, а кога ветво.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А мангупот ѝ беше зел и мерка, па и алиштенца од мајка ми ѝ подаруваше за да ја поткупи, а таа одбиваше да доаѓа зашто почнал и да ја штипка и да ја срамоти, а тој само ја „мувал“ - така ми рече кога го искарав.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
И јас сакам да играм надвор, вели и се отима, си ги кине аливцата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Еден ден ги крпам аливцата од децата. Пусто крпење: лепи крпа за крпа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Горда го отвори пакетот и почна да ѝ ги пробува аливцата што ѝ ги донела, но детето не ја гледаше во насолзените очи туку во лакираните нокти и ѝ сричаше „мамо” на жената, а не нејзе.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Дојдов и јас на ред. Се гледам заслабнат, ушите ми бучат, аливцата се мавтаат на мене.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И ја држам за аливцата, Таа ми се истргува, а јас ја држам, ама сум нејака.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Во аливцата од под трненката, во опинци на боса нога, без колан и пушка, на опашката од бригадата небаре водоносец по ровови - Баге го дочека ослободувањето на земјата и влезе во родниот град горд како на бел коњ.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Не смееја тие да носат ни чизми, а секоја година добиваа по едно басмено алиште, по две горни кошули, по една мала наметка, два лака, една сабја, штит и неколку шлемови.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Нашата најголема вина беше што не бевме Грци. „Омразата е како и накапката на алиштето, велеше дедо.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ветво алиште не се крпи. - Не давај се, Јоне, не предавај се, го молам, и се крстам над главата негова, над иконата негова.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го фрлам аливцата и излегувам. Гледам војник се наведнува, зема камења, а Чако го прилајува и подбегнува. - Мирен, викам, мирен и Чако ја подвиткува опашката.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Оние што доаѓаа бараа да ја видат неговата одаја, и неговите шејови, а јас им велам дека во одајата има само една преслека од момчето, другите алиштенца се од мојот син Иван.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Старата чекаше да слушне од него какво варилце да зготви за ручек, а можеше патем да пропере некое алиште или да ја фати метлата.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Но неговото постојано присуство и верност, исто така можеа да ја закрепнат надежта дека за ден-два сѐ ќе се измени, да не беше чемерот на душата кој се туткаше од солзите како натопено алиште.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Е, се исправив некако, небаре лисник, неисцедено алиште.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе ми донесиш нишан од обата. Од Доста од котата, од Илка од некое алишче, некое парталче.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ќе се загрее алиштето и — пам, пум — ќе почнат да пукаат, мислиш некоја престрелка, пушкарање.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Та таа знае сигурно дека во Мариово никој не продава никакво алиште освен оние што ги даваат на црквите и манастирите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
