бакнеж (м.)
Писокот не може да се измери ни со акустичен барометар, стрелката се скрши од насилничка напнатост, разнесена во ширината на хоризонтот, на линијата каде небото и земјата бакнежи со страст споделуваат..
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Сенка темна се надви над розов бакнеж во свила стегнат.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Ајде да направиме летен театар од песокливи кули и сонливи дилижанси и бакнежи од шаторски преспивања Ајде да направиме летен театар со карневалски маски со скришни сказни со ружи и ѕвона што ќе ечат крај езерото.
„Чекајќи го ангелот“
од Милчо Мисоски
(1991)
Почнуваше од првиот поглед пред хотелот Куба на матурската забава преку првиот допир на рацете во паркот зад стадионот, до бакнежот што траеше вечност.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Остани... од бакнежи ќе направиме ѓердан корален, од прегрнување аркади...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Осум илјади бакнежи и осум илјади нежности за тебе.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Овој пат бакнежот за неа беше како пупка која на усните ѝ расцвета во ружа – во ливчињата на тој бакнеж таа ја сети свежината на капките роса и богатството на кадифеноцрвената боја.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Целото лице ѝ го покрива со бакнежи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Обесувајќи се на силниот врат на Томо му го дари најсочниот бакнеж за тој ден.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Бакнежот траеше долго колку и нејзиниот здив.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Таа му се доближуваше со насмевка, му го вадеше метрото префрлено преку шија, го фрлаше врз машината за шиење со движење како да го соблекува и ги подаваше усните кон неговите, а тој збунето погледнуваше зад малиот излог на дуќанот и откако ќе се увереше дека нема никој, ја гушкаше и ѝ ги возвраќаше бакнежите со своите полни усни.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Би можела да те бакнам како тогаш и онаму во аголот... зошто сѐ се троши само бакнежот останува на моите усни...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Нивниот бакнеж составуваше бујна срцевидна белина која наликуваше на ангел со раширени крилја.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Сите тие допири беа само предвесници, предигра на долгиот бакнеж што следеше.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Само еднаш по речиси цел месец вечерни средби тие успеаја да разменат бакнеж.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Сеедно дали постои или не бакнежот, со неговото „случување“ се случува и пресврт во директното опкружување на поетот: се населуваат две тишини околу него како доказ дека имало бакнувач, како оставена трага во денот на нешто што пролетало низ него.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Дур возот без починка рони во времето на ритамот монотон вечерва ти си задремала. Не спи, не заспивај, уморена. Колку е тежок тој мир на твоите образи живи кога патуваат шумно сите предмети мртви. Со бакнежот на погледот мој што чука на твоите клепки заклопени ти ги отворам очите сонливи.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Млади парови – насмеани и гласовити, прегрнати во од си делат бакнежи и никој не им обрнува внимание и воопшто не им е гајле што и како мислат другите.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Во ова невреме ноќва, зората испраќа порака, скржавец чекори во денот, мислата умира Тони нагонот во бездна, ѕвездите солзи ронат Во сончевината на утрото, бакнежи од зракот на сонцето Солзата се капе во сопственото езеро Во ритмот на срцето, немирот болка ткае
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Личноста за која е корпата, треба веднаш да потрча и да го фати оној кој ја оставил и тогаш разменуваат бакнеж.“
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
