бесно (прид.)
Службеникот бесно плукна на поканата и му ја залепи на вратата.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
По нив остана само една црна крвава паласка во снегот и неколку расфрлани прамени волна, а уште еден раненик, кој не беше толку умен или кому му беше повредена токму таа жица од инстинктот да молчи, заминуваше со бесно и продорно аурликање кон шумата, насобирајќи ги по себе сите тие глади и раздразнувајќи ја уште повеќе со својата вкусна животворна крв стрвната сурија во сета нејзина безбожност.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
А врховна потреба е да се знае дека кајшто има сила нема правдина И уште да се запамети дека е правосилна онаа народната Дека се рече ли кучето бесно е си останува бесно што и да стори отпосле Од друга страна и меѓу самите Словени мнозина знаат Дека и Словените и пансловените не се китки за мирисање И дека особено тешко се ослободуваат од стари соништа
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Најпосле бесно го прескокна едндекот и се загуби кон селото.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Брат ми се смурти и бесно ме погледна.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Тоа го прават со необично задоволство зад кое се крие, угриз на бесно куче.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
По летото денот липал, а од својот душек дрпав оној костур бесно срипал.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Кога ќе врвеше низ дворот, или кога ќе одеше по патот во полето на работа, ја гмечеше бесно секоја бубачка што ќе ѝ излезеше пред нозете.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Во вратата веќе бесно се удира.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Бесно врескаше кога таа ќе престанеше да му става во чинијата, се обидуваше да ѝ го истргне тенџерето и црпалката од рацете, грабеше парчиња од чинијата на сестра си.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но не го уби заради тоа што беше лошо, бесно, напротив кон него беше кротко, мирно и послушно, ами го отепа во еден момент на афект, кога тоа ја откопа главата од неговата жена која тој ја убил скришум и ја закопал во градината пред куќата.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Навивачите околу радиото бесно се свртеа. Змиулчето не одговори.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Зошто брановите праснуваат бесно
ама со ќеиф, и го подриваат брегот
и бришат сѐ наоколу
небаре сѐ сами запишале?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Ја издолжи шијата и бесно, со закана залаја.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ја издолжи шијата и бесно, со закана залаја.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Едно големо и разлигавено мрсулаво, плачливо дете кое плаче по играчката на сиот глас, а кога ќе ја добие таа толку убава играчка гневно ја фрла на земја и бесно ја гази сѐ додека не ја искрши до последното препознатливо парче.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Сега, детето бесно вика и трча околу Споменикот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Но и неа бесно огнооки змејови страшни силно ја тресат од темел и куќата, најпосле, паѓа, а купишта прашни станаа гробови неми . . .
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
И најпосле, дивиот Махмуд, кој беше во сешто бик меѓу стадото бесно.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Пиштолот го врати во футролата и за да не заборави пак му рече: - Като куче бесно ќе те стреља!
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
