вагон (м.)
Нѐ качија во едни добиточни вагони и — терај.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Таа ноќ вагонот почувствува дека живее.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Заборавениот вагон на заборавениот колосек само можеше да сонува за главниот колосек и за животот што тече по него.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Средбава во вагонот, а потоа и моето присуство веројатно ѝ се чинеле и премногу податлива околност за излевање на некоја нејасна завист а можеби и на горчина во која не бев упатен.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ми беше досадно да седам цело време па постојано излегував во долгиот ходник од вагонот.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Ми се падна во целиот вагон да сум само јас женско.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Неговиот другар со кого во болницата лежеа во ист кревет, со забите го кине копчето на џепчето од блузата, зашто двете раце и градниот кош му се изврзани со завои, ја вади со заби сликата на која му се жена му и син му и ја моли сестрата да му ја запне на штиците од вагонот; погледнува во сликата и испушта душа.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Цел вагон му е собран во очите и го гледам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
За ваквото гледање на двата случаи веројатно придонесуваше и чудната композиција на возот што татнеше низ мојата глава, а во таа композиција вагонот што го претставуваше случајот на Загорка Пеперутката го гледав сместен до оној во кој се наоѓаше исчезнувањето на братучедот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Го пуштам сега на другата страна од вагоните, ама и оттаму ми се враќа без одговор.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И на средината од вагонот седи полицаец, а ние преку него се гледаме ко ѕверови.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Неколку глави се залепија на прозорците од вагоните, за да видат каде се, и пак се загубија.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Се пробива меѓу луѓето што се растоварат и го подзабрзува братчето Поарно да останеше во вагонот, вака можам и тебе да те загубам!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Стариот вагон со премалено срце ги гледаше.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И уште истата ноќ вагонот доби жители.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
На неа веќе подолго време стоеше вагон што нигде не патува и никого не вози.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Оти последен нивниот вагон, назад нема ништо друго освен безброј шини што се собираат таму на крајот само во две, а ваму, нагоре, на кај главата на возот, луѓето веќе се раздвижиле и ги растоваруваат бовчите, вреќите и другите нешта што ги напикале во вагоните.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
И го пуштам писменцето по вагоните, си оди од рака на рака.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Небаре свртничари кога приклучуваат нови вагони.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Патниците се искачија по класите, а пријателите останаа долу под вагонските прозорци.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
