вампир (м.)
Бев инфициран со енергија од вампирско револуционерен карактер.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Некој од вас може дури и да рече: Слуга Господов а не слушнал за вампири, не слушнал за убавицата луда Мара, што пред две години во Зреновскиот вир скокна и повеќе не се врати.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Чул дека вампирите можеле да летаат па се плаши да не го грабнат.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Од останување насамо и од темница се плашеа како вампирот од први петли, зашто веќе им го имаа стравот на комитите кои и судеа и правда делеа.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Остро ме навредува. Мисли дека сум вампир испратен од пеколот за да го уништи, и во таа мисла ужива.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Беше спомнато и тврдењето дека записите на Монахот, кој и самиот веројатно потекнувал од реканскиот крај, не треба да се поврзуваат со сенките- вампири што со векови ги населувале приказните од пределот Гора.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Од микрофон глас. ГЛАСОТ: Ние сме од здружението за вампирска заштита.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Жени прикажуеле оти вампир кога ги полегнуел голема тежина осетуеле, овој ништо! Глупав поглед!
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Но изгледа не беа тоа вампирите што тебе ти се прикажуваат. Некои сосема понормални лигуши.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Имам теза. Мојата теза е, вампир не е предрасуда.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Трговецот Арон имал сѐ во куќата, од шарени ламби до позлатени лажици. И уште повеќе од тоа: всемог стопан вампир.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Викнав гости и тапани, оти непендек е вампир на оро сака да игра.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Како што чуварот ме здогледа така истовремено вресна и прсна да бега по ходниците викајќи: - Вампир! Вампир во Парламентот! Ај анасана!
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Пишуваше драма – еден дел од животот на Сандино – во која американскиот стипендист пука во Американците со пушка на прадедо му, прочуениот ловец на бизони, мајката го губи едното дете, близначе, а другото, престорено во бувче, ноќе ги колве очите на окупаторските војници, убавицата води љубов не само со целото село, туку и со сеништата, вампири, духови на претците – сѐ тоа набиено на шеесетина страници.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Во некој вид волшебна наивност, критичкиот дух отсекогаш, вампирски го оживуваше својот „предмет“ кој сакаше да го докрајчи.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Во автобиографската трилогија Electronic Diary, Lynn Hershman, исто така Еврејка, всушност ги автоанализира корените на нејзиниот подјадувачки психички, сексуален и емотивен неред, злоставување и инцест, и резултатите ги изедначува со космологијата на Хитлер, вампирите и преживеаните од Холокаустот.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Средината во која сум сега е типичен „БАЛ НА ВАМПИРИ“ .
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
От беше било непендек вампир многу ќеф имал на тапан да игра.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
За некое миење, преслекување и перење, ни збор не можеше да стане: жените станаа чуми, мажите — вампири, дивјаци.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
КРТОВИЦА: Јас го осетив одма. Штом почна да се интересира, јасна работа. Ќе излезе на вампире. Знаев.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
