ваму (прил.)
Стражарите само нѐ двојат: едни ваму, други таму.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Ти ваму, ти таму, нѐ делат, нѐ двојат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се заниша малку се сврте ваму - таму, разгледа наоколу и кога го виде расплаканото девојче го расчепи клунот и гракна: - Гра-а!
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Жената ми ја грее бањата, ми постила бели чаршафи и, едно за едно, ми кажува, се лесни: ние сме кавкаски Грци, вели, ама 38 година нѐ иселија ваму.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Еден народ што си го загубил својот јазик личи на еден човек што си го загубил патот и не знае од каде иде и на каде оди и којшто не знае зошто оди ваму, а не онаму или таму.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Те доведов ваму сам да видиш дека ѕвездата не може да се фати.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Само замолкнувањето на Аванти пополо И само префарбувањето на бандиера роса А ваму новите соништа да претежнуваат од популизам И да не важи веќе поговорката Дека секое влакно си ја знае својата леснина
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Чии се овците? Ајде давај ги ваму! – викаше со наредбодавачки глас.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Тркалото ни ги потфати нозете и нѐ влече во себе, нѐ фрла ту ваму, ту таму, нѐ држи, нѐ стега.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Или можеби времето застанало и песокта во часовникот ќе застане, ни ваму ни таму, а тасовите на вагата во својата рамнотежа покажуваат дека веќе сѐ е сеедно и нема значење, а ѕвоното нема зошто да удри.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Дури починуваше војската, летна квечерина се покажаа некои црвени ветрови низ полето што се нафрлија врз тревата Ја легнуваа, ја кршеа, ја фрлаа час ваму – час таму Ја креваа, ја корнеа од земјата Та до мајчина болка низ ветрот пиштеше горката коските како да ѝ ги расчинуваат.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Ги интернирале од некаде ваму и пусто прават.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ни ваму, ни таму, само со главата запокажани.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Приближало времето за да се готват за вамо да идат, пратил пратеници Аџи Кљак-кљак по сите домаќини и сите младоженци да идат тамо за да се прават штркови.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ние поп не можеме да најдеме, а ваму и учител треба да бараме.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
А може и да не може да се искачи дури ваму, в планина.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Оти последен нивниот вагон, назад нема ништо друго освен безброј шини што се собираат таму на крајот само во две, а ваму, нагоре, на кај главата на возот, луѓето веќе се раздвижиле и ги растоваруваат бовчите, вреќите и другите нешта што ги напикале во вагоните.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Не знам како ја пуштиле дури ваму, но нас добро ни дојде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И така беше тоа секогаш, на планетата Венера, и ова беше училницата со децата од мажите и жените што со ракети дојдоа ваму, во овој дождлив свет, за да основаат цивилизација и да го минат својот век.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
А ваму дланката ти е празна.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
