ваш (прид.)
— Го познавам детето, вели жената, ние, на секое ваше барање, го носевме во Букурешт, но секогаш доаѓаше претставник на грчката партија и детето ни го одземаше.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Можете да располагате со неограничени количини од неа, како што располагате и со количините воздух во вашиот свет.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
За желбите наши, ваши, мои, твои можеме да зборуваме долго.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Вистина, класјето пак се занишаа но го кријат ланскиот траг и нѐ чекаат ведри да замирисаат вашите насмевки пак.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Дојдовме да го земеме... Тоа е наше дете, а не ваше...
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Во овој миг не можам да се чувствувам поинаку, освен превосхитена од Вашето внимание!
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Не можам да се изначудам на вашата сличност..
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Доволно се обидувате да ме импресионирате со вашите интелектуални способности.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Тоа е вашата кралска југословенска железница.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Погледнете ѝ во очи на осамата Погледнете ги слабоста и мааната Посакајте ги совеста и доблеста Не е животот чаура тесна Ниту енигма за вас прелесна Улогата ваша никогаш до крај не е доиграна Не поклонувајте се пред време Завесата сѐ уште не е спуштена Сѐ уште не сте спремен Да чекорите без трема Да излезете од закоравената лушпа Во која со векови се дреме...
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Во куќата крај брегот на Езерото, под Италијанците, живеевме ние, со вас, а во другата куќа, под Грците, беше баба ви, со вашиот чичко и неговото семејство, со нив беа и вашите тетки.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Каков презир во вашите насмевки за покорните погледи на победените и какво спокојство во погледот на соколот што на раката ви седеше.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Го засакав вашето пишување и свежината на оваа книга со многу хумор во сепак мошне тешката епоха за сите одгледувачи на кози...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
уште еден домат или за двосмислената свежина на дистанцата во пишување …додека ја дочитував трудољубивата писмена задача на вашиот критичар против новата проза објавена во последниот број на вашето ценето списание се сетив на една од ретките средби со дебелиот кој по сто и осумнаесет дена и ноќи во истамбулскиот затвор и четириесетина килограми помалку си мезетеше сѐ уште со истиот прекар и со истиот апетит двојна салата од домати…
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Не прашав дали си кренавте паметник но вашите раце од мрамор веќе ми тежеа на рамото.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Некоја гемија дали дојдува покрај земјава ваша за да се качам и да си одам?
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
За вашата лотарија тој рече дека сте сакале да скриете некои предмети од полните билети.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
А сега, простете ми, морам да се видам со вашиот татко Добре, најдобриот човек на светот.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Ви го кажувам ова затоа што сакаме да се ставиме на ваша милост и немилост.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Затоа личи, вреди и треба да се најде во вашата нова куќа во новата татковина.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
